Eveet, gün kaçmadan onu kovalayacağız. Günler yine fazla hızlı ve dolayısı ile boş geçmeye başladı. Yazamadığım, hiçbir şey okumadığım veya az okuduğum günler bende kaşıntı yapar:-)
Bugün neler oldu? Bugün arabamızı çektiklerine sinir oldum. Yanlış yere park edilmişti muhtemelen ama bu şehir yanlışı ve doğrusu ile insanı şaşırtan bir şehir. Her zaman çekmezler veya her zaman yanlış yere park etmekten ceza yemezsiniz veya siz şöförken 'Buraya da park edilir mi, yuh!' dediğiniz çok zaman olmuştur. Ama sürer, geçersiniz, birşey yapmazsınız, keyfiyet ve şans herşeyi yönetir genellikle. Özellikle virajlarda araba bırakılması pek hoş olur öteki sürücüler için. Ama tabii her zaman yine de doğruyu yapmak gerekir, çünkü piyangonun kime çıkacağı belli olmaz bu ülkede.
...
Türkiye google bugün güzeldi, Jules Verne nin doğumgününü hatırlatmak için yapılan grafiği beğendim.Ama her yerde böyle bir hatırlatma yoktu. Jules Verne 8 Şubat 1828 de doğmuş. Osmanlı da o tarihlerde doğan birinin bir bilimkurgu yazarı olması ihtimali ne idi acaba? Sıfıra yakın bir değer olsa gerek...
---
Geçen sefer aslında evrimden yine bahsetmek istiyordum, evrim bitkilerde, hayvanlarda ve insanlarda olan bir gerçek. Bugün evrimi hala kabul etmemeye çalışmak o kadar büyük bir cahillik ki, anlatmakla bitmez bu cahillik...Evrim sadece Darwin in bir kitabı falan değil, Darwin in yanlış olduğu konular olabilir, ama evrim yadsınanamaz bir gerçek. Sonra evrim 'maymundan gelmek' gibi basit bir şey de değil. Bunu bu şekilde telafüz edenlere -içimden tabii- 'Ulan, siz hala maymunsunuz be! Pardon iyi ve şeker maymunlardan...' demek geliyor...:-))
Gereksiz Bilgiler etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Gereksiz Bilgiler etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
2011-02-09
2010-12-19
Simply Diary
Turkey has only one english speaking newspaper from so called non-fundamentalist capital. But even this newspaper is not open-minded. And I must say, I am shocked how far right they are...
There is a columnist, obviously from the fundamentalist milieu, trying to be an intellectual in the western sense of the word, and at the same time a turkish petite bourgeoise fundamentalist. He has the uneducated heart of an anatolian Atatürk opponent with a late modernized and educated mind. Late modernization has always something to do with USA. As the French was no more the leading country in the hegemony of the West. So the Americans brought their own model of modernization for these late modernized, non-western people. This was a success story as these late-modernized people were suffering from the dominance of the earl-modernized elite of their own country. (No need to say that early-modernization has always something to do with Europe.) They had some kind of inferiority complex which they have tried to overcome with the new concepts that they have borrowed from the relatively 'new' hegemony of the West.
But they didn t get these concepts right, as they have only tried to express their uneducated heart in an educated mind. The word 'secular' is not an adjective that you can make a superlative out of it...But if you have emotional stress by that word and if you do not really understand the word, then you try to make something else out of this word. For these people, I mean the anatolian Atatürk opponents, 'secular' means something like 'without religion'. But this is not the real meaning of the word, this is how this special milieu tries to understand 'the world' from a very small minded window...
Please read the article to understand what I mean with this link below:
http://www.hurriyetdailynews.com/n.php?n=imagine-there-is-no-religion-2010-12-17
To say Freud was an ultra-secularist, is completely nonsense. Freud had nothing to do with this kind of political theory. 'Secular' is a political term to indicate a differentiation process of the West that the Middle East has not gone through yet, in a very broad sense of the term. You can borrow the words, the terms, the thoughts but you can t borrow history!!!!! You can t borrow historical, complex phenomena...You can t borrow processes...
There is a wonderful sentence of Freud regarding the nature of writing and thinking...We do not have the superior position of writing and thinking in the reality in most of the times...As the nature of thought is always quicker than the matter...But life has something to do with the matter:-)
...
There can t be a word like 'Kemalist'. This was also a western invention, probably for the simply reason of easier pronunciation... 'Kemal' is a arabic word and 'ism' is coming from old greek, meaning that this person was a thinker...But Mustafa Kemal Atatürk (1881-1938) was not a thinker. He was a politician, a soldier but not a philosopher. He doesn t 'invent' 'secularism' as an evil coming over the poor and innocent muslims of Anatolia:-))) This is so funny, that someone can 'think' like this!!! But this is how they feel actually... They feel like this! They can t think actually.:-))
They felt themselves ignored and are still trying to take revenge over so many time...So reactionary!!!!
So regressiv in reality by trying to be progressiv in the article.:-)))
There is a columnist, obviously from the fundamentalist milieu, trying to be an intellectual in the western sense of the word, and at the same time a turkish petite bourgeoise fundamentalist. He has the uneducated heart of an anatolian Atatürk opponent with a late modernized and educated mind. Late modernization has always something to do with USA. As the French was no more the leading country in the hegemony of the West. So the Americans brought their own model of modernization for these late modernized, non-western people. This was a success story as these late-modernized people were suffering from the dominance of the earl-modernized elite of their own country. (No need to say that early-modernization has always something to do with Europe.) They had some kind of inferiority complex which they have tried to overcome with the new concepts that they have borrowed from the relatively 'new' hegemony of the West.
But they didn t get these concepts right, as they have only tried to express their uneducated heart in an educated mind. The word 'secular' is not an adjective that you can make a superlative out of it...But if you have emotional stress by that word and if you do not really understand the word, then you try to make something else out of this word. For these people, I mean the anatolian Atatürk opponents, 'secular' means something like 'without religion'. But this is not the real meaning of the word, this is how this special milieu tries to understand 'the world' from a very small minded window...
Please read the article to understand what I mean with this link below:
http://www.hurriyetdailynews.com/n.php?n=imagine-there-is-no-religion-2010-12-17
To say Freud was an ultra-secularist, is completely nonsense. Freud had nothing to do with this kind of political theory. 'Secular' is a political term to indicate a differentiation process of the West that the Middle East has not gone through yet, in a very broad sense of the term. You can borrow the words, the terms, the thoughts but you can t borrow history!!!!! You can t borrow historical, complex phenomena...You can t borrow processes...
There is a wonderful sentence of Freud regarding the nature of writing and thinking...We do not have the superior position of writing and thinking in the reality in most of the times...As the nature of thought is always quicker than the matter...But life has something to do with the matter:-)
...
There can t be a word like 'Kemalist'. This was also a western invention, probably for the simply reason of easier pronunciation... 'Kemal' is a arabic word and 'ism' is coming from old greek, meaning that this person was a thinker...But Mustafa Kemal Atatürk (1881-1938) was not a thinker. He was a politician, a soldier but not a philosopher. He doesn t 'invent' 'secularism' as an evil coming over the poor and innocent muslims of Anatolia:-))) This is so funny, that someone can 'think' like this!!! But this is how they feel actually... They feel like this! They can t think actually.:-))
They felt themselves ignored and are still trying to take revenge over so many time...So reactionary!!!!
So regressiv in reality by trying to be progressiv in the article.:-)))
2010-12-01
Habermas
Habermas, yukaridaki linkten de okuyabileceğiniz gibi tanınmış Alman filozofu. 'Kamusal alan' Habermas ın kendine özgü bir konsepti falan değil, hatta felsefesinin o kadar da önemli bir kavramı değil aslında. Niye bu ülkede bu kavramla öne çıkmış gözüküyor anlamış değilim. 'Strukturwandel der Öffentlichkeit' 1962 de çıkmış, nerdeyse klasik olmuş, ama Habermas ın doçentlik tezi olarak yazdığı bir eser. Asıl önemli eseri 1981 yılında çıkan 'Theorie des kommunikativen Handelns'.
Habermas maalesef hala Frankfurt Okulu nun ve Kritik Teori nin, biz ona Eleştirel Kuram diyelim, son temsilcisi olarak geçiyor amatör felsefeciler için yazılmış bazı açıklayıcı metinlerde...Felsefe ile ciddi anlamda uğraşan insanlar bilirlerki, Alman Idealizmi 2.Dünya Savaşı nın katliamlarından sonra ciddi anlamda krizdeydi ve bence kendi kendisini lav etmesi gerekiyordu, ama o zaman da Marx ın eline düşmekten korktukları için bir çıkış yolu arıyorlardı. Alman kimliği aslında yahudi entellektüeller tarafından nerdeyse zor durumda bırakılmıştı. Marx ın dini eleştirisi, Modernite, hiçbir zaman haz etmedikleri Fransız olan (ve nerdeyse sadece bu yüzden sevimsiz olan:-) Fransız İhtilali hep üstlerine gelmiş, onlar ise bütün bunlardan nasıl kurtulacaklarını düşünmek zorunda kalmışlardı. Almanların bence en severek yaşadıkları toplu hareket Martin Luther in protestanlık hareketi idi. Yahudiler dini hiristiyan kimlikle problem çıkartan bir yapıda idiler birçokları için. Biliyorum 2.Dünya Savaşı nda birçok iyi manada hiristiyan yahudi katliamlarına karşı çıktı ama onları da kamplara attılar. Büyük çoğunluk ise onları yıkıma ve ateşe yönelten önder Hitler in peşinden gitti. Çünkü çoğu, aynen burdaki bir kısım küçük burjuva gibi, zafere susamış ve kimlik krizi yaşayan kitleler idi.
Şimdi bütün bunları niye yazdım? Habermas gerçek manada Eleştirel Kuram ın ve Frankfurt Okulu nun temsilcisi değildir... Çünkü bu hareketlerin özünden uzaktı kendisi. Bu hareketleri tekrar Kant ın iyimserliği ile sulandırmak istedi ve buna 'Öffentlichkeit ın çok ihtiyacı vardı. Almancayı iyi bilen bir insan Habermas ın stil farkı ile Adorno ve Horkheimer in stil farkını hemen hisseder...Nietzsche bile bence bu iki harekete Habermas tan daha yakındır...:-)))
Habermas sivri, patlayıcı içerikleri yuvarlayan biri olarak büyük beğeni topladı, çünkü Freud un, Marx ın köşeli kuramları birçok kişiyi bu düşünürlerden uzak tutuyordu...Neyse, şimdi konu bu değil. Türkiye de birdenbire bu başörtüsü meselesi tartışmalarında 'kamusal alanın ideolojik tanımı' gibi bir kavram sarfedildi. Hahahaha!!!!
Bu ülkenin bir tarihi var, burası Fransa değil, 25 yılda ikinci kahveyi yapamadılar benim oturduğum yerde, ki Istanbul un ortasında yaşıyorum...Bu ülkenin bir tarihi var, akşam ezanından sonra sokağa çıkmak diye bir kavramı vardı ki bu kültürün, ki hala onun kalıntıları yaşıyor...Sokakta köpekten başka dolaşan yok belli bir saatten sonra, onlar mı kamusal alanın sahipleri acaba, politik devrim yapacak olan 'cafe' lerde toplanıp... Hahahaha!!! Bu toplum senelerce Selamlık ve Harem olarak yaşamadı mı? Toplum hala bunun izleri ile dolu değil mi? Herkesin başı kapalıydı bundan 300, 400 yıl evvel...Devrim olmasa şimdi parayla etrafta dolaştırılan politik çarşaflı ve türbanlı kadınlar da o zamanki gibi evlerinde oturuyor olacaklardı...
Ayrıca Anadolu da köpeklere de tecavüz edildiğini okuyoruz gazetelerden (HDN, tarihi ekleyeceğim), köpeklere tecavüz edilen bir yerde kadınları kapatmazsın da, ne yaparsın? Hahaha... Özgürlükmüş!!!!
Cinsel kontrol mekanizmaları gelişmemiş bir toplumun içgüdüsel bir korunma ihtiyacı olur...Ama bu ihtiyaç 'Allahın emri' diye pazarlanıp, bunun üzerinden kendi cebinin çıkarlarını devletin çıkarlarını gözardı ederek kullananlar varsa, bunun ismi özgürlük olmaz. 'Kamusal alan' ı padişahın emirlerinden ibaret gören bir toplumun mirasçısıyız... Bunu unutmayın... Ayrıca kadın orda hiç olmasa daha iyi eskilere göre...
Türkiye deki durumun Habermas ile bir ilgisi yok, ama buraya ayrıca Habermas ın günümüzdeki liboş politikaları eleştiren bir röpartajını ekleyeceğim.
Habermas maalesef hala Frankfurt Okulu nun ve Kritik Teori nin, biz ona Eleştirel Kuram diyelim, son temsilcisi olarak geçiyor amatör felsefeciler için yazılmış bazı açıklayıcı metinlerde...Felsefe ile ciddi anlamda uğraşan insanlar bilirlerki, Alman Idealizmi 2.Dünya Savaşı nın katliamlarından sonra ciddi anlamda krizdeydi ve bence kendi kendisini lav etmesi gerekiyordu, ama o zaman da Marx ın eline düşmekten korktukları için bir çıkış yolu arıyorlardı. Alman kimliği aslında yahudi entellektüeller tarafından nerdeyse zor durumda bırakılmıştı. Marx ın dini eleştirisi, Modernite, hiçbir zaman haz etmedikleri Fransız olan (ve nerdeyse sadece bu yüzden sevimsiz olan:-) Fransız İhtilali hep üstlerine gelmiş, onlar ise bütün bunlardan nasıl kurtulacaklarını düşünmek zorunda kalmışlardı. Almanların bence en severek yaşadıkları toplu hareket Martin Luther in protestanlık hareketi idi. Yahudiler dini hiristiyan kimlikle problem çıkartan bir yapıda idiler birçokları için. Biliyorum 2.Dünya Savaşı nda birçok iyi manada hiristiyan yahudi katliamlarına karşı çıktı ama onları da kamplara attılar. Büyük çoğunluk ise onları yıkıma ve ateşe yönelten önder Hitler in peşinden gitti. Çünkü çoğu, aynen burdaki bir kısım küçük burjuva gibi, zafere susamış ve kimlik krizi yaşayan kitleler idi.
Şimdi bütün bunları niye yazdım? Habermas gerçek manada Eleştirel Kuram ın ve Frankfurt Okulu nun temsilcisi değildir... Çünkü bu hareketlerin özünden uzaktı kendisi. Bu hareketleri tekrar Kant ın iyimserliği ile sulandırmak istedi ve buna 'Öffentlichkeit ın çok ihtiyacı vardı. Almancayı iyi bilen bir insan Habermas ın stil farkı ile Adorno ve Horkheimer in stil farkını hemen hisseder...Nietzsche bile bence bu iki harekete Habermas tan daha yakındır...:-)))
Habermas sivri, patlayıcı içerikleri yuvarlayan biri olarak büyük beğeni topladı, çünkü Freud un, Marx ın köşeli kuramları birçok kişiyi bu düşünürlerden uzak tutuyordu...Neyse, şimdi konu bu değil. Türkiye de birdenbire bu başörtüsü meselesi tartışmalarında 'kamusal alanın ideolojik tanımı' gibi bir kavram sarfedildi. Hahahaha!!!!
Bu ülkenin bir tarihi var, burası Fransa değil, 25 yılda ikinci kahveyi yapamadılar benim oturduğum yerde, ki Istanbul un ortasında yaşıyorum...Bu ülkenin bir tarihi var, akşam ezanından sonra sokağa çıkmak diye bir kavramı vardı ki bu kültürün, ki hala onun kalıntıları yaşıyor...Sokakta köpekten başka dolaşan yok belli bir saatten sonra, onlar mı kamusal alanın sahipleri acaba, politik devrim yapacak olan 'cafe' lerde toplanıp... Hahahaha!!! Bu toplum senelerce Selamlık ve Harem olarak yaşamadı mı? Toplum hala bunun izleri ile dolu değil mi? Herkesin başı kapalıydı bundan 300, 400 yıl evvel...Devrim olmasa şimdi parayla etrafta dolaştırılan politik çarşaflı ve türbanlı kadınlar da o zamanki gibi evlerinde oturuyor olacaklardı...
Ayrıca Anadolu da köpeklere de tecavüz edildiğini okuyoruz gazetelerden (HDN, tarihi ekleyeceğim), köpeklere tecavüz edilen bir yerde kadınları kapatmazsın da, ne yaparsın? Hahaha... Özgürlükmüş!!!!
Cinsel kontrol mekanizmaları gelişmemiş bir toplumun içgüdüsel bir korunma ihtiyacı olur...Ama bu ihtiyaç 'Allahın emri' diye pazarlanıp, bunun üzerinden kendi cebinin çıkarlarını devletin çıkarlarını gözardı ederek kullananlar varsa, bunun ismi özgürlük olmaz. 'Kamusal alan' ı padişahın emirlerinden ibaret gören bir toplumun mirasçısıyız... Bunu unutmayın... Ayrıca kadın orda hiç olmasa daha iyi eskilere göre...
Türkiye deki durumun Habermas ile bir ilgisi yok, ama buraya ayrıca Habermas ın günümüzdeki liboş politikaları eleştiren bir röpartajını ekleyeceğim.
2010-11-10
Der muss ein AKPler sein! Ungeschliffen bis zum geht nicht mehr!
Oben gibt es ein Interview, das mit seiner Flachheit und Holprigkeit eine weitere peinliche Aktion von AKP-Diplomatie darstellt.
Dieser angebliche 'Diplomat' muss ein AKPler sein, ein Anatolier ohne Benehmen, aber gutmütig, offen und übermutig wie immer. (Ich weiss nicht woher er wirklich ist, aber er ist sicher kein Republikaner! Das sieht man!)
In Wien war ich philosopisch als ich einen Artikel über dieses Kopftuchthema geschrieben habe,
ich bereue es momentan. Dazu muss man mehr schreiben.
Die Frechheiten von AKP nehmen zu. Aber super! Schliesslich gelten diese Leute für manchen Europaer noch immer als demokratisch!!!!! Die waren nie demokratisch, es geht denen nur darum, dass sie ihre eigene Interessen durchsetzen und das mit allen Mitteln. Und das Kopfruch, das die AKP-Frauen tragen hat mit Islam definitiv nicht zu tun!!! Die Probleme dieser sozialen Klasse mit dem Geschlecht kann man mit Freud und Marx studieren, fürs Glauben fehlt denen alles Sprituelle... Das einzige, was sie wirklich wollen, ist sozialer Aufstieg mit allen Mitteln. In vielen Faellen auch mit unlauteren Mitteln, sowie es in der Türkei der Fall war.
Dieser angebliche 'Diplomat' muss ein AKPler sein, ein Anatolier ohne Benehmen, aber gutmütig, offen und übermutig wie immer. (Ich weiss nicht woher er wirklich ist, aber er ist sicher kein Republikaner! Das sieht man!)
In Wien war ich philosopisch als ich einen Artikel über dieses Kopftuchthema geschrieben habe,
ich bereue es momentan. Dazu muss man mehr schreiben.
Die Frechheiten von AKP nehmen zu. Aber super! Schliesslich gelten diese Leute für manchen Europaer noch immer als demokratisch!!!!! Die waren nie demokratisch, es geht denen nur darum, dass sie ihre eigene Interessen durchsetzen und das mit allen Mitteln. Und das Kopfruch, das die AKP-Frauen tragen hat mit Islam definitiv nicht zu tun!!! Die Probleme dieser sozialen Klasse mit dem Geschlecht kann man mit Freud und Marx studieren, fürs Glauben fehlt denen alles Sprituelle... Das einzige, was sie wirklich wollen, ist sozialer Aufstieg mit allen Mitteln. In vielen Faellen auch mit unlauteren Mitteln, sowie es in der Türkei der Fall war.
2010-08-04
Bugün 4 Agusos 2010
Öztin Akgüç ün 1 Agustos 2010 tarihli köşe yazısını daha yeni okudum. Aynen öyle...Ben daha da ileri giderdim ama o zaman da gazetede yazılmaz bazı şeyler... Gerçi bunlar bilinen şeyler ama niye kitle bunu görmüyor, ben bunu anlamıyorum!!!!!! Anlamak istemiyorum veya...
12 Eylül 1980 Özal ı türk toplumuna tek tercihmiş gibi sunmuş, aynı taktik AKP nin başa gelmesinde de uygulanmıştır. % 33 le 2002 de iktidar olmadılar mı? Hangi demokrasi?
Geçenlerde Avrupalı bir arkadaş 'Evren i Pinochet ye benzetebilir miyiz?' diye sordu. Güzel bir soru. Ama ben ne diyeceğimi tam olarak bilemedim...Aklıma bi sürü şey geldi...
Türkiye de Salvador Allende yoktu ki zaten...Artı burası daha vahşi Güney Amerika dan...Burda adam bulup, başa getirtmek Güney Amerika dakinden daha kolay...Burdakiler zaten saf ve açgözlü...Manipule edildiklerinde bile kendilerinin manipule ettiklerini düşünüyorlar...Heyt koççum heyt! :-))) Hakimiyet ile para ilişkisini tam olarak analiz edemiyorlar...'Yani param varsa, ben kralımdır'' diye düşünüyor Anadolulu...Bunun dışında bir politik kültürü yok...Özal giller de böyleydi, bunlar da böyle...Ama doğru olan bunlar gökten veya uzaydan gelmedi Türkiye ye...Politika belli bir potansiyeli kullanıyor...
Başka neler okudum gazeteler de? Danimarka da ve Hollanda da aşırı sağ oylar artıyormuş. Hiç şaşmadım ben buna...Avrupa maalesef kötü bir çizgiye gelmişti ben ordayken ve o çizginin daha da aşırı bir şekilde devam edeceği belli idi...Göç çok ciddi bir problem...Her bakımdan ciddiye alınmalı...Avrupalı larının da haklı olduğu yerler var, ama her konuda haklı değiller...Falan, filan...Banal oldum yine:-)
Bir de Ahmet Arpad ın Viyana Kahvehaneleri üzerine bir yazısını okudum...'Na ja!' Almancasi ile...
(linkini veriyorum aşağıda:)
(Medeni bir internet sayfası var. Avrupa da yaşayanlar yine kendilerini belli ediyorlar bence...)
http://www.ahmet-arpad.de/
Şöyle, böyle bir yazı...Cumhuriyet resmen sigara yasağına karşı tavır alıyor sanki!!!!!!!! Ben buna feciii kılım!!! Ben de dahil olmak üzere birçok Viyanalı sigara yasağını doğru buluyor!!!!!!!
Sigara yasağı çok önemli ve haklı bence!!!! Asıl adilik AKP nin şarap politikasında!!! Istanbul da ağız tadı ile bir şarap içmek mümkün değil! Sırf Anadolu magandasının hayat kültürünü tek yaşama şekli olarak yayma hırsından!!!! Olayın islam ile alakası yok.
Geçenlerde Penguen de bir karikatür vardı.Çok hoşuma gitti. Bir kadın ve bir erkek şık şık oturmuşlar şarap seçiyorlar...Adam işte 'Cabernet Savignon' falan gibi birşey söylüyor. Garson 'Çok doğru bir seçim.' diyor. 'Bize gelişi 7 lira, size ama 147 liradan satıyoruz.Harika bir seçim!' :-)))))
2010-06-10
Günlük ve gündem
Uri Avinery nin 'Mavi Marmara' ya yapılan saldırıyı da konu alan bir yazısını facebook a koydum. Aslında facebook dan pek hazetmiyorum ve uzun süre direndim ama şu anda alternativ bir sayfa ile uğraşacak vaktim yok.
Mavi Marmara saldırısı hala gündemde. Birleşmiş Milletler İsrail i usulden bi kınadıktan sonra, İran a ciddi baskılar getirdi.
Şimdi kim kazandı sizce? İpler kimin elinde sizce? Birleşmiş Milletler niye kuruldu ve ne zaman kuruldu, bütçesine en büyük katkıyı kim sağlıyor? Bunlara bi bakın lütfen.
Türk tarafında 9 kişi öldü, büyük paralarla ifade edilen ticari anlaşmalar sözkonusu oldu ve Türkiye aslında tam olarak cevap veremedi yapılan haksız ve ölçüsüz saldırılara. Çünkü aslında Türkiye ne yapsa, biraz da kendi kendine zarar vermek zorunda.
En başından İran gibi bir ülke değildi ki Türkiye...(yine parantez, ama bunu söylemek istiyorum, BM deki 'Hayır' cevabı doğru idi. Başka her türlü cevap rezillik olurdu, bunca şeyden sonra. Ama tabii iyi mi oldu, onu bilemiyorum. Onu zaman gösterecek.)
Bence Mavi Marmara olayı gereksizdi. Bazılarının adrenaline ihtiyacı vardı muhtemelen, onu buldular şimdi. Aynı gün İskenderun da ölen askerler gerçekten şehit oldu bence, ama evinin TGRT, atv, Kanal 7, Samanyolu, Ülke TV ekranını terkedip, ciddi şekilde planlanmamış, sonu belirsiz bir maceraya atılmak için yola düşenler acaba gerçekten şehit oldu mu? Bu şehit olma olayı çok abartılıyor ve bu da asıl manasını kaybetmek üzere. Bu çok özel durumlar için geçerli bir mertebe iken, kitle propaganda aracına dönüştürülürse, yaşamdan istediğini alamamış olanlar kendi kendilerine şanlı bir ölüm düşleyebilirler. Bir de şehitlik insana verilen birşeydir, kendisinin kafaya takıp, hastaca takip ettiği bir amaç olamaz herhalde... Eğer insanoğlu Tanrı nın sonsuz iradesini kabul ediyorsa, kalkıp o küçük aklı ile Tanrı yı manipule etmeye kalkışamaz herhalde di mi? Ama bunu yaptıklarının farkında bile değiller.
İnanılmaz bir cahillik var her konuda olduğu gibi bu konuda da.
Sonra bizim imam dünyaya Musa nın 10 emrini öğretmeye çalışıyor. Tekrar imam olabilir eğer gerçekten din alanında çalışmak istiyorsa, geldiği yer başka bir makamdır. Sen Musa mısın, kardeşim? (bu arada Kılıçoğlu nun 8. ve 9. emri hatırlatması çok iyi oldu.:-))
İsrail tabii ki haksız yere öldürüyor, bunu tartışmaya bile gerek yok. Zaten İsrail in Musa ile bir ilgisi yok, Amerika ve İngiltere ile bir ilgisi var. Modern öncesi bir zihniyetle hayata yaklaştıkları için, tam olarak analiz de edemiyorlar olayları. Laik düşünebilmek psikolojik olarak daha komplike bir insan sistemini gerektirir. Laik düşünce şekli teolojik dünya görüşlerine göre üstündür.
'Allah herşeyden üstündür, ben de Allah a inanırsam, (ki bu gerçek bir inanma, teslim olma değil tabii ki), ben de sizden üstün olurum.' zihniyeti kendi kendini Allah eş koşmak, yani islami anlamda en büyük günahlardan birini işlemektir.
Avrupa da laikliği geliştirenlerin çoğu dindar insanlardı. Ayrıca Aydınlanma yı geliştirenlerin çoğu da. Türkiye deki inanılmaz derecede yüzeysel felsefi kırıntılar ile atıp, tutanlar din gerçeğini yeterince analiz edebiliyorlar mı acaba? İlhan Selçuk mesela maalesef bazı konularda Türkiye deki o çabuk kestirip, atanlardan oluyor bazen. Olay o kadar basit değil.
Kant atheist değildi mesela, gerçi bu da bir ölçü değil tam olarak ama, Freud alenen atheist idi. Ama din konusunda çok enteresan şeyler söyledi.
Freud filozof olarak değil, psikolog olarak görülüyor bazılarınca. Ama zaten onu filozof olarak görsek bile 18.yüzyıl değil, 19. ve 20.yüzyıla onu katmamız gerekir. Freud Aydınlanma Sonrası filozofu olarak daha ilginç bence.
Aydınlanma nın en klasik yüzyılına bakarsak, Aydınlanma nın din savaşlarından kurtulmak ve bu konuda boşuna harcanan psikolojik enerjileri daha pozitif bir temele kazandırmayı istediğini görebiliriz. Aydınlanma din karşıtı bir söylem değildi ki en başından, burdaki bazı insanlar bunu böyle imiş gibi göstermeye çalışıyor...Pozitivizmin kurucusu Auguste Comte bile ciddi şekilde katolik bir aileden geliyordu. Toplum konusundaki görüşleri başka katoliklerle aynı olmayabilir ama bireyselleşme ve farklılaşma sürecinde bu doğaldir...
Mavi Marmara saldırısı hala gündemde. Birleşmiş Milletler İsrail i usulden bi kınadıktan sonra, İran a ciddi baskılar getirdi.
Şimdi kim kazandı sizce? İpler kimin elinde sizce? Birleşmiş Milletler niye kuruldu ve ne zaman kuruldu, bütçesine en büyük katkıyı kim sağlıyor? Bunlara bi bakın lütfen.
Türk tarafında 9 kişi öldü, büyük paralarla ifade edilen ticari anlaşmalar sözkonusu oldu ve Türkiye aslında tam olarak cevap veremedi yapılan haksız ve ölçüsüz saldırılara. Çünkü aslında Türkiye ne yapsa, biraz da kendi kendine zarar vermek zorunda.
En başından İran gibi bir ülke değildi ki Türkiye...(yine parantez, ama bunu söylemek istiyorum, BM deki 'Hayır' cevabı doğru idi. Başka her türlü cevap rezillik olurdu, bunca şeyden sonra. Ama tabii iyi mi oldu, onu bilemiyorum. Onu zaman gösterecek.)
Bence Mavi Marmara olayı gereksizdi. Bazılarının adrenaline ihtiyacı vardı muhtemelen, onu buldular şimdi. Aynı gün İskenderun da ölen askerler gerçekten şehit oldu bence, ama evinin TGRT, atv, Kanal 7, Samanyolu, Ülke TV ekranını terkedip, ciddi şekilde planlanmamış, sonu belirsiz bir maceraya atılmak için yola düşenler acaba gerçekten şehit oldu mu? Bu şehit olma olayı çok abartılıyor ve bu da asıl manasını kaybetmek üzere. Bu çok özel durumlar için geçerli bir mertebe iken, kitle propaganda aracına dönüştürülürse, yaşamdan istediğini alamamış olanlar kendi kendilerine şanlı bir ölüm düşleyebilirler. Bir de şehitlik insana verilen birşeydir, kendisinin kafaya takıp, hastaca takip ettiği bir amaç olamaz herhalde... Eğer insanoğlu Tanrı nın sonsuz iradesini kabul ediyorsa, kalkıp o küçük aklı ile Tanrı yı manipule etmeye kalkışamaz herhalde di mi? Ama bunu yaptıklarının farkında bile değiller.
İnanılmaz bir cahillik var her konuda olduğu gibi bu konuda da.
Sonra bizim imam dünyaya Musa nın 10 emrini öğretmeye çalışıyor. Tekrar imam olabilir eğer gerçekten din alanında çalışmak istiyorsa, geldiği yer başka bir makamdır. Sen Musa mısın, kardeşim? (bu arada Kılıçoğlu nun 8. ve 9. emri hatırlatması çok iyi oldu.:-))
İsrail tabii ki haksız yere öldürüyor, bunu tartışmaya bile gerek yok. Zaten İsrail in Musa ile bir ilgisi yok, Amerika ve İngiltere ile bir ilgisi var. Modern öncesi bir zihniyetle hayata yaklaştıkları için, tam olarak analiz de edemiyorlar olayları. Laik düşünebilmek psikolojik olarak daha komplike bir insan sistemini gerektirir. Laik düşünce şekli teolojik dünya görüşlerine göre üstündür.
'Allah herşeyden üstündür, ben de Allah a inanırsam, (ki bu gerçek bir inanma, teslim olma değil tabii ki), ben de sizden üstün olurum.' zihniyeti kendi kendini Allah eş koşmak, yani islami anlamda en büyük günahlardan birini işlemektir.
Avrupa da laikliği geliştirenlerin çoğu dindar insanlardı. Ayrıca Aydınlanma yı geliştirenlerin çoğu da. Türkiye deki inanılmaz derecede yüzeysel felsefi kırıntılar ile atıp, tutanlar din gerçeğini yeterince analiz edebiliyorlar mı acaba? İlhan Selçuk mesela maalesef bazı konularda Türkiye deki o çabuk kestirip, atanlardan oluyor bazen. Olay o kadar basit değil.
Kant atheist değildi mesela, gerçi bu da bir ölçü değil tam olarak ama, Freud alenen atheist idi. Ama din konusunda çok enteresan şeyler söyledi.
Freud filozof olarak değil, psikolog olarak görülüyor bazılarınca. Ama zaten onu filozof olarak görsek bile 18.yüzyıl değil, 19. ve 20.yüzyıla onu katmamız gerekir. Freud Aydınlanma Sonrası filozofu olarak daha ilginç bence.
Aydınlanma nın en klasik yüzyılına bakarsak, Aydınlanma nın din savaşlarından kurtulmak ve bu konuda boşuna harcanan psikolojik enerjileri daha pozitif bir temele kazandırmayı istediğini görebiliriz. Aydınlanma din karşıtı bir söylem değildi ki en başından, burdaki bazı insanlar bunu böyle imiş gibi göstermeye çalışıyor...Pozitivizmin kurucusu Auguste Comte bile ciddi şekilde katolik bir aileden geliyordu. Toplum konusundaki görüşleri başka katoliklerle aynı olmayabilir ama bireyselleşme ve farklılaşma sürecinde bu doğaldir...
2010-04-22
Gün biterken
Gün biterken biraz Türkiye deki gazetelere bakayım dedim...Korkunç. Hep aynı korkunç haberler: tecavüz, intihar, istismar...Kriz halinde bir toplum. Politik haberler de sığ bir ufku aşmıyor. TBMM de olanlar bence Türkiye de olanları yansıtmıyor.
Bütün bu karmaşa içerisinde bir haber özellikle dikkatimi çekti. (Bu arada internet sayfaları Türkiye de gazetelerin kendilerinden daha populist oluyor nedense...İnterneti de görsel medya seviyesine indirmeyi başardı benim milletim...Okumak zor geliyor ya, gazete daha ciddi kaldı bazı internet medyasının yanında...Halbuki aslında internet bence daha üstün medya, ama herşey kullanana bağlı tabii...Teknik olarak çok iyiler mesela Hürriyet ve Milliyet internet sayfalarında, ama ülkenin haberleri taşdevri halinde, neyi paylaşacaksın ki paylaşım sitelerinde...)
Neyse dikkatimi çeken haberi buraya not etmek istiyorum. Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının asılmasında başrolü oynamış bir Türk
faşisti ölmüş. Yüksek rütbeli asker Ali Erverdi. Haberi okudukça yine Almanya aklıma geldi. Hitler ve beraberindekiler iktidara gelmeden önce hep kommunistleri hedef göstererek yükseldiler. Almanya da olan felaketlerden sonra bir köyün kadınları ile röpartaj yapıyorlar, çoğunluk 'Biz kommunistlerden korktuğumuz için Hitler e oy verdik.' diyordu, 'Biz dinimize bağlı iyi insanlarız.' manalarına gelecek bir savunma içerisinde idiler. Tabii ki birçok şey bir yanlış anlamadan ibaret idi, anlayışlar kıt...Ufuk dar...Tartışmalar yüzeysel ve duygusal... Ama işte halk denen şey bu. Herkesden de felsefe okuması ve hatta anlaması beklenemez ki... Ali Erverdi nin kendini savunması bile ne kadar dar kafalı bir insan olduğunu gösteriyor. Ama bizim toplumumuz bu insanları üretiyor demek ki...
Bütün bu karmaşa içerisinde bir haber özellikle dikkatimi çekti. (Bu arada internet sayfaları Türkiye de gazetelerin kendilerinden daha populist oluyor nedense...İnterneti de görsel medya seviyesine indirmeyi başardı benim milletim...Okumak zor geliyor ya, gazete daha ciddi kaldı bazı internet medyasının yanında...Halbuki aslında internet bence daha üstün medya, ama herşey kullanana bağlı tabii...Teknik olarak çok iyiler mesela Hürriyet ve Milliyet internet sayfalarında, ama ülkenin haberleri taşdevri halinde, neyi paylaşacaksın ki paylaşım sitelerinde...)
Neyse dikkatimi çeken haberi buraya not etmek istiyorum. Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının asılmasında başrolü oynamış bir Türk
faşisti ölmüş. Yüksek rütbeli asker Ali Erverdi. Haberi okudukça yine Almanya aklıma geldi. Hitler ve beraberindekiler iktidara gelmeden önce hep kommunistleri hedef göstererek yükseldiler. Almanya da olan felaketlerden sonra bir köyün kadınları ile röpartaj yapıyorlar, çoğunluk 'Biz kommunistlerden korktuğumuz için Hitler e oy verdik.' diyordu, 'Biz dinimize bağlı iyi insanlarız.' manalarına gelecek bir savunma içerisinde idiler. Tabii ki birçok şey bir yanlış anlamadan ibaret idi, anlayışlar kıt...Ufuk dar...Tartışmalar yüzeysel ve duygusal... Ama işte halk denen şey bu. Herkesden de felsefe okuması ve hatta anlaması beklenemez ki... Ali Erverdi nin kendini savunması bile ne kadar dar kafalı bir insan olduğunu gösteriyor. Ama bizim toplumumuz bu insanları üretiyor demek ki...
2010-04-16
Walter Benjamin1892_1940
Aynı kitabı '(Rüya Kayıtları') okumaya devam ettim. Kitap YKY den çıkmış. İyi bir tercüme ama çok kötü bir baskı, kapak ve baskı en ucuz olacak şekilde yapılmış... Bu hamur kağıda baskı bizim ülkemize özgü birşey, hala bundan kurtulamadılar...Hem de bankalar bunu yapıyor...
Neyse sinirlenmeden devam edelim: Kitabın sozsözünü de beğenmedim, ama tabii ki Walter Benjamin den yapılan alıntılara hayran kaldım. Eski bir arkadaşı tekrar hatırlamanın mutluluğunu yaşar gibi oldum, onu buraya ekliyorum. Almanca Vikipedi deki hayat öyküsünü beğenmedim. Almanlar hala ne kadar ırkçı olduklarının farkında değiller maalesef. Dakka 1, gol 1 hemen bir hata yapıyorlar retorik olarak genellikle yahudiler söz konusu olunca. Zaten Almanca ile uğraşmak sizi mecburen yahudilik ile uğraşmaya götürür, çünkü en kaliteli Almanca entellektüeller yahudidir genellikle ve bunun da çok ciddi bir sorun teşkil ettiğini anlarsınız zamanla Alman düşününde ve edebiyatında...
Benjamin de yahudi idi ve 3 ay Nazi kamplarında kaldıktan sonra kurtulup, tekrar oraya düşeceğini anlayınca intihar etmek zorunda kaldığı yazıyor hayat hikayesinde. Başka türlü spekülasyonlar da olabilir, ama gerçek olan bu çok zeki, çok insancıl insanlara Almanya nın yaşama şansı vermemiş olması o yıllarda...Hayatlarını cehenneme çevirmiş olması...Nasıl öldüğünden daha önemli olanı bu bence...Adorno nun da babası protestanlığa döndürülmüş veya dönmüş bir yahudi idi. 1933 te onu da işten çıkardılar. Olay sadece ama yahudilik değil. Hitler ve rejimi köylülüğü, küçük burjuvalığı baştacı etmiş idi (ki bu tip yanlış anlaşılmış sözde demokrasi partisi hala çok var dünyada, bkz. İran Devrimi) asla şehirli ve kendilerinden daha iyi olana tahammül edemiyorlardı. Bazı kommunistlerden daha beter sınıf düşmanı idiler aslında, ama kendilerini tabii başka türlü tanımlıyorlardı.
Neyse sinirlenmeden devam edelim: Kitabın sozsözünü de beğenmedim, ama tabii ki Walter Benjamin den yapılan alıntılara hayran kaldım. Eski bir arkadaşı tekrar hatırlamanın mutluluğunu yaşar gibi oldum, onu buraya ekliyorum. Almanca Vikipedi deki hayat öyküsünü beğenmedim. Almanlar hala ne kadar ırkçı olduklarının farkında değiller maalesef. Dakka 1, gol 1 hemen bir hata yapıyorlar retorik olarak genellikle yahudiler söz konusu olunca. Zaten Almanca ile uğraşmak sizi mecburen yahudilik ile uğraşmaya götürür, çünkü en kaliteli Almanca entellektüeller yahudidir genellikle ve bunun da çok ciddi bir sorun teşkil ettiğini anlarsınız zamanla Alman düşününde ve edebiyatında...
Benjamin de yahudi idi ve 3 ay Nazi kamplarında kaldıktan sonra kurtulup, tekrar oraya düşeceğini anlayınca intihar etmek zorunda kaldığı yazıyor hayat hikayesinde. Başka türlü spekülasyonlar da olabilir, ama gerçek olan bu çok zeki, çok insancıl insanlara Almanya nın yaşama şansı vermemiş olması o yıllarda...Hayatlarını cehenneme çevirmiş olması...Nasıl öldüğünden daha önemli olanı bu bence...Adorno nun da babası protestanlığa döndürülmüş veya dönmüş bir yahudi idi. 1933 te onu da işten çıkardılar. Olay sadece ama yahudilik değil. Hitler ve rejimi köylülüğü, küçük burjuvalığı baştacı etmiş idi (ki bu tip yanlış anlaşılmış sözde demokrasi partisi hala çok var dünyada, bkz. İran Devrimi) asla şehirli ve kendilerinden daha iyi olana tahammül edemiyorlardı. Bazı kommunistlerden daha beter sınıf düşmanı idiler aslında, ama kendilerini tabii başka türlü tanımlıyorlardı.
2010-01-22
Alfons Mucha_1860_1939
http://de.wikipedia.org/wiki/Alfons_Mucha
Hazır aklımıza güzel bir şey gelmişken -tesadüfen de olsa- orda kalalım...Mucha Freud dan sadece 4 yaş küçük. Yaşadıkları zaman aşağı yukarı aynı zaman.İkisi de Moravya da doğmuşlar. İkisi de Avusturya-Macaristan vatandaşı olarak doğmuşlar. Freud da bugünkü Çekistan da doğdu, ama kendini çek olarak görmüyordu. Avusturya-Macaristan İmparatorluğu nun bir parçası olarak görüyordu kendini. Yahudi idi ama 'haddi olmayarak' tıp okumuştu.
Aslında Mucha dan bahsetmek istiyordum. Mucha yı tanımıyordum gençken, ta ki Arjantin li bir oda arkadaşım elime bir takvim tutuşturana kadar. O zaman için benden oldukça büyük, çok tatlı bir insandı. Evli iki çocuk annesi idi. Boşanmıştı ama çocuklarını görmek istiyordu. Çocuklarını görmek için bir yolunu bulup Viyana ya gelmişti. O takvimi çok sevmiştim. Hangi sene idi acaba? Ondan sonra hep güzel takvimler almaya özen gösterdim. Bazı senelerde de bunu becerdim. Bazı senelerde olmadı...
2010 da içimden takvim almak bile gelmiyor...Zaten artık seneler o kadar çabuk geçiyor ki, takvim gereksiz geliyor...
2009-11-06
6 Kasım 2009
6 Kasım 2009 Cuma günü tarih olmadan, hemen birşeyler yazmak lazım...
Claude Levi-Strauss hakkındaki bir yazıda yine 'univerzalizm' (evrenselcilik) den ve kültür relativizminden bahsediliyordu. Bu ikisini zıtlıklar olarak oluşturan düşünme şekli birçok düşünme şekillerinden bir tanesi...Ama aklın tek yolu gibi birşey değil!!! Yani kaba türkçesi ile felsefede 'aklın yolu birdir' gibi birşey yok! Bunun böyle olmasını isteyen bir burjuva erkeği tipi vardı zaman içerisinde... Hala var... Muhtemelen ilerde de olacak...
Aslında struktralistler zaten bu darlığı aşmak istediler...Subje felsefesinden uzaklaşma struktralistlerde bariz şekilde görülüyor. Habermas ise bu subje felsefesinden kopmayı bence yakalayamadı ve ahlaklı burjuva erkeğinin normlar telafüz edip, yayınlamasını felsefe olarak kabul eden bir anlayışın baş temsilcisi olarak kaldı. Ama bu şekli ile felsefe o zaman bir papazın vaazı gibi birşey oluyor aynen Rorty in de söylediği gibi...Yanlış değil belki ama bu yoldan gitmek istemeyeceklerin olması doğaldır...
Yine Sloterdijk ın kelimeleri aklımdan geçti birdenbire...'humorlos', ama ben bunu mizahsız diye çevirmezdim Türkçeye, esprisiz, estetik değil... Çünkü aslında normları herkes biliyor...Habermas ın iletişim teorisinde yalan söylememek iletişimin meydana gelmesi için şart sayılıyor...Tamam doğru da, bunu bilmeyen var mı? Bunu herkes biliyor ama gerçek hayattaki her durum bu ideal durum olmasını beklemek mümkün mü? Hiç unutmam Habermas ın iletişim teorisinin olduğu kitapta George Herbert Mead den de bahsediliyordu. Daha eski bir düşünür, ama kuramı bence Habermas ınkinden çok daha zekice idi... Habermas ahlak kurallarını sıralıyordu, ötekisi ise gerçekten bir
'tool' (Rorty) veriyor eline... Ben şahsen çok etkilenmiştim...
Claude Levi-Strauss hakkındaki bir yazıda yine 'univerzalizm' (evrenselcilik) den ve kültür relativizminden bahsediliyordu. Bu ikisini zıtlıklar olarak oluşturan düşünme şekli birçok düşünme şekillerinden bir tanesi...Ama aklın tek yolu gibi birşey değil!!! Yani kaba türkçesi ile felsefede 'aklın yolu birdir' gibi birşey yok! Bunun böyle olmasını isteyen bir burjuva erkeği tipi vardı zaman içerisinde... Hala var... Muhtemelen ilerde de olacak...
Aslında struktralistler zaten bu darlığı aşmak istediler...Subje felsefesinden uzaklaşma struktralistlerde bariz şekilde görülüyor. Habermas ise bu subje felsefesinden kopmayı bence yakalayamadı ve ahlaklı burjuva erkeğinin normlar telafüz edip, yayınlamasını felsefe olarak kabul eden bir anlayışın baş temsilcisi olarak kaldı. Ama bu şekli ile felsefe o zaman bir papazın vaazı gibi birşey oluyor aynen Rorty in de söylediği gibi...Yanlış değil belki ama bu yoldan gitmek istemeyeceklerin olması doğaldır...
Yine Sloterdijk ın kelimeleri aklımdan geçti birdenbire...'humorlos', ama ben bunu mizahsız diye çevirmezdim Türkçeye, esprisiz, estetik değil... Çünkü aslında normları herkes biliyor...Habermas ın iletişim teorisinde yalan söylememek iletişimin meydana gelmesi için şart sayılıyor...Tamam doğru da, bunu bilmeyen var mı? Bunu herkes biliyor ama gerçek hayattaki her durum bu ideal durum olmasını beklemek mümkün mü? Hiç unutmam Habermas ın iletişim teorisinin olduğu kitapta George Herbert Mead den de bahsediliyordu. Daha eski bir düşünür, ama kuramı bence Habermas ınkinden çok daha zekice idi... Habermas ahlak kurallarını sıralıyordu, ötekisi ise gerçekten bir
'tool' (Rorty) veriyor eline... Ben şahsen çok etkilenmiştim...
2009-07-20
Mustafa Kemal Atatürk_12 Mart 1881_10 Kasım 1938
Dün akşam Can Dündar ın 'Mustafa' sını seyrettik. Eşim bulmuş, getirdi. E ben de hayır demedim tabii. Ki film hakkında oldukça kötü eleştiriler okumuştum, ama tabii insanın bir de kendisinin izleyip, bakması lazım karar vermesi için, falan, filan..:-)
Ben beğenmedim pek, özellikle sonlarına doğru resmen saçmalıyor.
Şunu farkettim, ki bunu bu blogda hep tekrarlıyorum ama yine tekrarlıyacağım, Türkler Avrupa yı tanımıyor ve anlamıyor. En kötüsü merak etmiyor; adamlar kendilerini bile merak etmiyorlar ki...
Can Dündar rejisör değil, film yapımcısı değil, bu hırslı çıkış niye, onu da anlamadım.
Can Dündar Türkiye nin nerdeyse monopol olmuş Doğan medyasında çalışan bir makale yazarı. Nerden aklına esti bir Atatürk filmi yapmak, bilemiyoruz. Ama her türk çocuğunun içine kazınmış bir Atatürk vardır, gerçek Atatürk ile muhtemelen ilgisi olmayan, o da herhalde 'büyük adam' olmak için bir 'büyük adam' Atatürk filmi yapması gerektiğini içgüdüsel olarak hissetti. Yalnız küçük adam istese de büyük adam üzerinden büyük adam olamaz!
Küçük adamın büyük adam üzerinden büyük adam olma sevdası meşhurdur...Hayatta bazı şeyler kasarak elde edilmez, bazı insanlar hiçbir şey yapmadan 'büyüktürler', bazıları değildir. Allah isteseydi birçok şeyi Atatürk e nasip etmezdi, ama etti, hem de bu millete rağmen...:-))
Allah gani, gani rahmet eylesin, ruhu şad olsun. Dün zaten Miraç Kandili idi, hep onu (Atatürk ü) düşündüm, andım ve bu adi milleti...
2009-03-19
Günün anlam ve önemi: Gugelhupf
Gugelhupf orta Avrupa mutfağının bir keki. Çok çeşitli uygulamaları var. Viyana da uzunca süre yaşayan biri olarak da sıkça yemişimdir ama yapmaya ilk defa bu aralar kalkıştım...
Kış uzun mu uzun geldi bu sene, havalar berbat, en son gittiğimiz yerler hep berbattı, en iyisi vasattı...
Beltur da kötü karşılandık bu sefer; Çadır Köşk ünde niye bilmiyorum...
Mart ta çok az yazmışım, kızım 6 aylık oldu, ben de kendimi 6 yıl yaşlanmış hissediyorum:-))
Ülkede zaten basına baskı bence had safhada...Nedense tutuklananlarla hep aynı görüşteyim, kek tarifi verirken de acaba bu Ergenekon kekimi oluyor diye kendi kendime soruyorum...Ben kafayı mı yemişim?
Zaten Darwin de bu hükümet tarafından çürütüldüğüne göre, ben demek maymundan gelmiyorum, evimde oturup, kuzu kuzu kek yapıyorum...
Nietzsche ne demiş? Zuerst sich selbst erhalten... İlk önce insanın kendini hayatta tutabilmesi gerekir...
Ben de 'Herkese Pasta' partisi kurmak istediğime göre, ilk önce kek tarifi ile işe başlamalıyım...
arkası yarın
2008-12-29
Huntington öldü.
Samuel Huntington ın ölüşü bana nedense o basit ve komik şakayı hatırlattı. 'Gott ist tot.', Nietzsche, 'Nietzsche ist tot.', Gott.
Biliyorum arada pek bir alaka yok ama bir serbest çağrışım işte...
Bush Amerikan tarihine aptal ve başarısız bir başbakan olarak geçecek. Otoriter babasının izinden giden zavallı bir oğul olacağına neden sevimli bir alkolik olmayı seçmedi bilmiyorum; onun ve dünya için daha iyi olacağı kesindi. Ama zaten önemli olan Exxon mobile in kazancı idi ve o da seçim günü en yüksek noktasında idi, yani 'mission completed' bir şekilde ayrıldı Bush aslında saraydan. Üzerine düşen görevi yaptı, ne Amerikan halkı, ne de Irak taki insanların, kadınların, çocukların hayatı bu şirketin kazancından daha önemli değildi... Güle, güle Bush ayakkabılar hep kafanda sek sek oynasın! Seni böyle hatırlamak hoş olacak...
Huntington ın da bu sene ölüşü (biliyorum Bush ölmedi ama yine de) ne hoş aslında...
Buraya bu konuda okumaya vaktimin olduğu tek yazıyı ekliyorum. (Halbuki kendim de daha çok bu konuda okumak ve yazmak isterdim...)
Cumhuriyet 29.12.2008
SAĞNAK
NİLGÜN CERRAHOĞLU
‘Peygamber’ Öldü!
Ona bu lakabı vermişlerdi: “Uygarlık çatışması peygamberi!”
Niye?
11 Eylül şafağında, hedefi 12’den vuran bir isabetle “medeniyet savaşlarını”; “herkesten önce” görüp, teşhis ve tespit ettiği için...
Soğuk Savaş sonrası, ’93’te bir “soru işareti” şeklinde tedavüle soktuğu “The Clash of Civilizations?” (Uygarlık Çatışması) tezlerini; üç yıl arayla aynı adla -bu kez sonundaki soru işaretini kaldırarak (“The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order”)- kitaplaştıran Huntington için ısrarla hâlâ uluorta böyle “peygamber” tanımı kullanılıyor:
Noel günü ölen siyaset bilimcisi için; “Uygarlık Çatışması Peygamberi aramızdan ayrıldı” diyorla...
Yeni milenyumun eşiğine damga vuran bu ünlü akademisyenin yaşamöyküsüne baktığınızda oysa; dünyayı bölen bu kavramı dolaşıma sokan zatın en çarpıcı özelliğinin, “devrimci mesajları önceden gören ve haber veren” bir “öncü peygamber” olmaktan çok; halis mulis bir “kurulu düzen ürünü” ve “teorisyeni” olduğunu görüyorsunuz.
Samuel Huntington; ABD “akademik camiasının” muhafazakâr mabetlerinden çıkmış, Harvard’da yarım asır hocalık yapmış bir isim...
Seçkin muhitlerde (Martha’s Vineyard!) yaşamış; “Milli Güvenlik Konseyi’nin” danışmanlığını üstlenmiş...
“Pentagon”la sıkı fıkı bağlar kurmuş, “fildişi kulesinden başını uzatmamış” bir entelektüelden söz ediyoruz...
ABD Bilim Akademisi’ne yaptığı “üyelik istemi” -tezleri adına kullandığı “bilimsellikten uzak formüller ve modellerin” afişe olması nedeniyle- geri çevrilmiş...
‘Ayrımcılığın teorisyeni’
Şimdiye dek nedense hep gölgede kalan, üzerinde hiç konuşulmayan bu ilginç ayrıntı; Huntington’un “bayraktarlığını yaptığı”, “yeni dünyanın apartheid-cı özlemleri” ile yakından bağlantılı...
1968’de ünlendiği eseri “Değişen Toplumlarda Siyaset Düzeni” (Political Order in Changing Societes) de Huntington; “ırk ayrımcılığı- apartheid” damgasını taşıyan Güney Afrika rejimini savunmuş meğerse. “Güya” bilimsel argümanlarla desteklediği tezini savunmak adına da “sahte matematiksel denklemler” kullanmış.
Serge Lang adında bir matematikçinin; bu denklemlerin “sahteliğini” kanıtlamasıyla birlikte Huntington’a “Bilim Akademisi” yolu tıkanmış...
Huntington’ın; “apartheid vukuatları” bununla sınırlı değil. Vietnam savaşı yıllarında da hazret; Vietnamlıları, (ABD güçlerinin güvenliği adına) “aşiret” esası üzerinden ayrıştırıp, farklı yerleşim bölgelerinde toplamayı önermiş!
Beyninin böyle her hücresinde “ayrımcılık” kazılı olan bir Harvard entelektüeli(!); derken Berlin Duvarı’nın yıkılmasıyla çıkıyor ve insanlığa “Şimdiye dek bildiğiniz her şeyi unutun!” diyor: “Dünya bundan böyle Soğuk Savaş yıllarındaki gibi ‘siyasi’, ‘ekonomik’ farklılıklar üzerinden değil; ‘kimlikler”-‘etnik’, ‘dini’, ‘kültürel’ kimlikler- üzerinden bölünecek...
Ulus devlet önemini yitirecek. Ve ‘kimlikler’ öne çıkacak. Çatışma alanları ve kavgalarını; bu ‘kimlik siyaseti’ belirleyecek. ‘Kimlik çatışmasının şiddetle hissedildiği’ fay hattı ülkeler; bunun sonuçlarının en bariz yaşandığı ülkeler olacak...”
Ve Türkler üzerindeki tezleri...
“Bölünmüş ülkeler” tanımıyla sınıflandırdığı bu ülkelerin başına Huntington; Türkiye’yi yerleştiriyor.
Siyasi modelleri itibarıyla “Batı’yı” seçen Türkler; tarihi, kültürel, geleneksel açıdan gerçekte “İslam uygarlığına” aittir... diyor. Bu nedenle de asla AB’ ye giremezler!
İyisi mi Türkler, Müslüman blokun başına “lider” olsunlar! Avrupa böylelikle “Arabistan”a dönüşmez, ABD de “ihtiyatlı ve pragmatik” Türkler sayesinde “İslam terorizmini” zapturapta alır. Türkler; bloklar ve bölgesel güçler dışında kalmaktan kurtulur. Hem kendileri, hem de dünya için selametli bir iş yapmış olurlar...
Bu lafları ben bizzat İstanbul’da Huntington’dan dinlemiştim. Büyük “Uygarlık çatışması” peygamberi, bu cinfikir kehanetleri ortaya atmak için neden “Soğuk Savaş” sonunu bekledi acaba?
Komünist tehdidin kol gezdiği dönemde “Türkler”; İslam uygarlığına ait değildi de, sonradan mı katıldı?
Huntington’a artık bu soruyu soramayız.
Ama “Uygarlık Çatışması Peygamberinin” sıkı fıkı olduğu “neo-con”lar da; işe bakın ki, Beyaz Saray’dan ayrılmak üzere...
Washington kulislerinde bu tezlerin nasıl pişirildiğini -tarihe dipnot düşmek adına- bakarsınız belki bir anlatan çıkar.
Hepinize iyi yıllar...
nilgun@cumhuriyet.com.tr
Biliyorum arada pek bir alaka yok ama bir serbest çağrışım işte...
Bush Amerikan tarihine aptal ve başarısız bir başbakan olarak geçecek. Otoriter babasının izinden giden zavallı bir oğul olacağına neden sevimli bir alkolik olmayı seçmedi bilmiyorum; onun ve dünya için daha iyi olacağı kesindi. Ama zaten önemli olan Exxon mobile in kazancı idi ve o da seçim günü en yüksek noktasında idi, yani 'mission completed' bir şekilde ayrıldı Bush aslında saraydan. Üzerine düşen görevi yaptı, ne Amerikan halkı, ne de Irak taki insanların, kadınların, çocukların hayatı bu şirketin kazancından daha önemli değildi... Güle, güle Bush ayakkabılar hep kafanda sek sek oynasın! Seni böyle hatırlamak hoş olacak...
Huntington ın da bu sene ölüşü (biliyorum Bush ölmedi ama yine de) ne hoş aslında...
Buraya bu konuda okumaya vaktimin olduğu tek yazıyı ekliyorum. (Halbuki kendim de daha çok bu konuda okumak ve yazmak isterdim...)
Cumhuriyet 29.12.2008
SAĞNAK
NİLGÜN CERRAHOĞLU
‘Peygamber’ Öldü!
Ona bu lakabı vermişlerdi: “Uygarlık çatışması peygamberi!”
Niye?
11 Eylül şafağında, hedefi 12’den vuran bir isabetle “medeniyet savaşlarını”; “herkesten önce” görüp, teşhis ve tespit ettiği için...
Soğuk Savaş sonrası, ’93’te bir “soru işareti” şeklinde tedavüle soktuğu “The Clash of Civilizations?” (Uygarlık Çatışması) tezlerini; üç yıl arayla aynı adla -bu kez sonundaki soru işaretini kaldırarak (“The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order”)- kitaplaştıran Huntington için ısrarla hâlâ uluorta böyle “peygamber” tanımı kullanılıyor:
Noel günü ölen siyaset bilimcisi için; “Uygarlık Çatışması Peygamberi aramızdan ayrıldı” diyorla...
Yeni milenyumun eşiğine damga vuran bu ünlü akademisyenin yaşamöyküsüne baktığınızda oysa; dünyayı bölen bu kavramı dolaşıma sokan zatın en çarpıcı özelliğinin, “devrimci mesajları önceden gören ve haber veren” bir “öncü peygamber” olmaktan çok; halis mulis bir “kurulu düzen ürünü” ve “teorisyeni” olduğunu görüyorsunuz.
Samuel Huntington; ABD “akademik camiasının” muhafazakâr mabetlerinden çıkmış, Harvard’da yarım asır hocalık yapmış bir isim...
Seçkin muhitlerde (Martha’s Vineyard!) yaşamış; “Milli Güvenlik Konseyi’nin” danışmanlığını üstlenmiş...
“Pentagon”la sıkı fıkı bağlar kurmuş, “fildişi kulesinden başını uzatmamış” bir entelektüelden söz ediyoruz...
ABD Bilim Akademisi’ne yaptığı “üyelik istemi” -tezleri adına kullandığı “bilimsellikten uzak formüller ve modellerin” afişe olması nedeniyle- geri çevrilmiş...
‘Ayrımcılığın teorisyeni’
Şimdiye dek nedense hep gölgede kalan, üzerinde hiç konuşulmayan bu ilginç ayrıntı; Huntington’un “bayraktarlığını yaptığı”, “yeni dünyanın apartheid-cı özlemleri” ile yakından bağlantılı...
1968’de ünlendiği eseri “Değişen Toplumlarda Siyaset Düzeni” (Political Order in Changing Societes) de Huntington; “ırk ayrımcılığı- apartheid” damgasını taşıyan Güney Afrika rejimini savunmuş meğerse. “Güya” bilimsel argümanlarla desteklediği tezini savunmak adına da “sahte matematiksel denklemler” kullanmış.
Serge Lang adında bir matematikçinin; bu denklemlerin “sahteliğini” kanıtlamasıyla birlikte Huntington’a “Bilim Akademisi” yolu tıkanmış...
Huntington’ın; “apartheid vukuatları” bununla sınırlı değil. Vietnam savaşı yıllarında da hazret; Vietnamlıları, (ABD güçlerinin güvenliği adına) “aşiret” esası üzerinden ayrıştırıp, farklı yerleşim bölgelerinde toplamayı önermiş!
Beyninin böyle her hücresinde “ayrımcılık” kazılı olan bir Harvard entelektüeli(!); derken Berlin Duvarı’nın yıkılmasıyla çıkıyor ve insanlığa “Şimdiye dek bildiğiniz her şeyi unutun!” diyor: “Dünya bundan böyle Soğuk Savaş yıllarındaki gibi ‘siyasi’, ‘ekonomik’ farklılıklar üzerinden değil; ‘kimlikler”-‘etnik’, ‘dini’, ‘kültürel’ kimlikler- üzerinden bölünecek...
Ulus devlet önemini yitirecek. Ve ‘kimlikler’ öne çıkacak. Çatışma alanları ve kavgalarını; bu ‘kimlik siyaseti’ belirleyecek. ‘Kimlik çatışmasının şiddetle hissedildiği’ fay hattı ülkeler; bunun sonuçlarının en bariz yaşandığı ülkeler olacak...”
Ve Türkler üzerindeki tezleri...
“Bölünmüş ülkeler” tanımıyla sınıflandırdığı bu ülkelerin başına Huntington; Türkiye’yi yerleştiriyor.
Siyasi modelleri itibarıyla “Batı’yı” seçen Türkler; tarihi, kültürel, geleneksel açıdan gerçekte “İslam uygarlığına” aittir... diyor. Bu nedenle de asla AB’ ye giremezler!
İyisi mi Türkler, Müslüman blokun başına “lider” olsunlar! Avrupa böylelikle “Arabistan”a dönüşmez, ABD de “ihtiyatlı ve pragmatik” Türkler sayesinde “İslam terorizmini” zapturapta alır. Türkler; bloklar ve bölgesel güçler dışında kalmaktan kurtulur. Hem kendileri, hem de dünya için selametli bir iş yapmış olurlar...
Bu lafları ben bizzat İstanbul’da Huntington’dan dinlemiştim. Büyük “Uygarlık çatışması” peygamberi, bu cinfikir kehanetleri ortaya atmak için neden “Soğuk Savaş” sonunu bekledi acaba?
Komünist tehdidin kol gezdiği dönemde “Türkler”; İslam uygarlığına ait değildi de, sonradan mı katıldı?
Huntington’a artık bu soruyu soramayız.
Ama “Uygarlık Çatışması Peygamberinin” sıkı fıkı olduğu “neo-con”lar da; işe bakın ki, Beyaz Saray’dan ayrılmak üzere...
Washington kulislerinde bu tezlerin nasıl pişirildiğini -tarihe dipnot düşmek adına- bakarsınız belki bir anlatan çıkar.
Hepinize iyi yıllar...
nilgun@cumhuriyet.com.tr
2008-12-13
Ayrıca
Ayrıca digitürk yüzünden blogger e erişimin yasaklanması ve insanların tepkisizliği de, beni türkçe blog olayına karşı soğuttu.
Atina da olanlar hoşuma gitti. İşte demokrasi kültürü ile orta doğulu otokratik rejimler arasındaki fark ortaya çıktı.
Demokrasi CNN in yalanlarını dinlemek ile erişilebilecek bir şey değil. A.B.D. ve İngiltere kendi halkları için daha fazla demokrasi isteyebilirler ama orta doğudaki halklar için asla... Aslında İngiltere ve A.B.D. de bu yüzden otoriter ve anti demokratik rejimleri destekliyorlar doğuda. CNN in Yunanistan daki olayları verişi çok komik idi. Tam bir propaganda kanalı. (Fransız solu hakkındaki programları da komikti resmen.) Amerika lılar hala Fransız İhtilali gibi birşeyden korkuyorlar galiba... Halbuki ben Richard Rorty inin Fransız İhtilali ne bakış açısını doğru bulmuştum. Medya ile düşünürü birbirine karıştırmamak lazım tabii.
Digitük kutusunu tozlanmaya bırakınca ART Avrasya kanalını izleyememeye başladım.
Ülke tam bir çeteler arası savaşta. Suudi olan Türk Telekom ile kablolu yayın arasında bir hemşoluk var bildiğim kadarı ile :-) ve tabii AKP arasında. Dolayısıyla ART Avrasya kablolu yayında yok. Yani medya doğan ve erdoğancılar dışında bir de bu ara tekelciler arasında kapışılmış durumda.
Baykal ın bir konuşması CHP den de ümit kesmeme sebep oldu, sol ile alakaları yok.
Genelkurmay ın çıkışı inanılmaz derecede saçma idi. Askerde de mi zeki adam yok bu ülkede? Aklım almıyor, gerçekten aklım almıyor...
Atina da olanlar hoşuma gitti. İşte demokrasi kültürü ile orta doğulu otokratik rejimler arasındaki fark ortaya çıktı.
Demokrasi CNN in yalanlarını dinlemek ile erişilebilecek bir şey değil. A.B.D. ve İngiltere kendi halkları için daha fazla demokrasi isteyebilirler ama orta doğudaki halklar için asla... Aslında İngiltere ve A.B.D. de bu yüzden otoriter ve anti demokratik rejimleri destekliyorlar doğuda. CNN in Yunanistan daki olayları verişi çok komik idi. Tam bir propaganda kanalı. (Fransız solu hakkındaki programları da komikti resmen.) Amerika lılar hala Fransız İhtilali gibi birşeyden korkuyorlar galiba... Halbuki ben Richard Rorty inin Fransız İhtilali ne bakış açısını doğru bulmuştum. Medya ile düşünürü birbirine karıştırmamak lazım tabii.
Digitük kutusunu tozlanmaya bırakınca ART Avrasya kanalını izleyememeye başladım.
Ülke tam bir çeteler arası savaşta. Suudi olan Türk Telekom ile kablolu yayın arasında bir hemşoluk var bildiğim kadarı ile :-) ve tabii AKP arasında. Dolayısıyla ART Avrasya kablolu yayında yok. Yani medya doğan ve erdoğancılar dışında bir de bu ara tekelciler arasında kapışılmış durumda.
Baykal ın bir konuşması CHP den de ümit kesmeme sebep oldu, sol ile alakaları yok.
Genelkurmay ın çıkışı inanılmaz derecede saçma idi. Askerde de mi zeki adam yok bu ülkede? Aklım almıyor, gerçekten aklım almıyor...
2008-11-27
Hoca ve Kazan
Nerdeyse 1 ay olmak üzere, en son blogdan bu yana. Hiç bu kadar uzun süre ara vermemiştim sanırım. Arada yazmak istediğim, yazmayı düşündüğüm çok şey oldu, ama vakit yoktu. Şİmdi de yok aslında.
Ama yazamamanın iyi tarafı Türkiye nin hiç değişmediğini görmek... :-)
Nasrettin Hoca fıkraları bu ülke için hala kılavuz kitap konumunda. Bütün Türkiye nerdeyse kazanın doğurduğuna inanıyor. E kazanın doğurduğuna inanırsan, kazanın öldüğüne de inanmak zorundasın...
Ama yazamamanın iyi tarafı Türkiye nin hiç değişmediğini görmek... :-)
Nasrettin Hoca fıkraları bu ülke için hala kılavuz kitap konumunda. Bütün Türkiye nerdeyse kazanın doğurduğuna inanıyor. E kazanın doğurduğuna inanırsan, kazanın öldüğüne de inanmak zorundasın...
2008-10-28
İlhan Selçuk un bugünkü yazısı
Değişik bir şey yapacağım, İlhan Selçuk un bugünkü yazısı ile uğraşacağım. Aslında daha bu blogger yasağı gelmeden önce 'Ben bu ülkeyi niye ciddiye alıyorum?' sorusunu kendime soruyordum... Ülkede ciddiye alınacak birşey yok. Başbakanın Türk lirasının dolar karşısında % 30 dan fazla değer kaybetmesi hakkında söylediği şey resmen komik.
Trajikomik. 'Gülerim ağlanacak halime' diye bir laf da vardır zaten Türkçede. 'Biraz da ihracatçılar sevinsinmiş, hep ithalatçılar sevinecek değil ya!' Nasrettin Hoca da bu topraklardan çıkmadı mı? Ne mantık ama? Bununla uğraşmayacağım...Uğraşsam ne olacak zaten?
İlhan Selçuk bence başbakandan daha önemli, en azından bir çizgisi var. Sonra birçok görüşlerine katıldığım için onunla uğraşacağım. Bugünkü yazısı yine bildik klişeleri içeriyor. Karşı karşıya getirdiği saflar aslında biz biraz daha olgun bir toplum olsaydık, hiç oluşmayacaktı... Kendisi de gereksiz bir kutuplaşmaya katkıda bulunmuş oluyor...
Ben en başından başörtüsüne karşı değildim ama hiçbir zaman taraftarı olabileceğim bir olgu değil. Bu yüzden filozofça bir bakış açısı geliştirmeye çalıştım. Ama insan Türkiye de yaşayınca felsefenin bu ülke için ne kadar lüks kaçtığını anlıyor.( Biz evrimin başka bir aşamasındayız... Toplumca bence maymuna daha yakınız :-) Tabii maymunları aşağılamak istemiyorum. Engin Ceber e yapılanı maymunlar kendi aralarında yapmıyorlar doğada.)
Neden bu ülkede fikrimi değiştirdim? Bir kere zihin için, bilinç için Avrupa da yaşamak ile burda yaşamak arasında ciddi şekilde fark var. Kadın ve kadın vucudü asla aynı şeyler değiller orda ve burda. Kadın vucüdü hala!!! 'profan' değil bu ülkede. Evet, Türkçe bir kelime kullanmadım, çünkü aklımdan Türkçe bir kelime geçmiyor bu konuda. 'Profan' Almancada kutsal olanın tersi, 'dünyevi' olandır. Kadın hala 'dünyevi' değil bu ülkede. İnanılır gibi değil ama gerçek. Son yıllarda da daha kötüye gittiği bu gelişimin bir gerçek...
Bu çok uzun bir hikaye... ( devamı başka zaman)
Trajikomik. 'Gülerim ağlanacak halime' diye bir laf da vardır zaten Türkçede. 'Biraz da ihracatçılar sevinsinmiş, hep ithalatçılar sevinecek değil ya!' Nasrettin Hoca da bu topraklardan çıkmadı mı? Ne mantık ama? Bununla uğraşmayacağım...Uğraşsam ne olacak zaten?
İlhan Selçuk bence başbakandan daha önemli, en azından bir çizgisi var. Sonra birçok görüşlerine katıldığım için onunla uğraşacağım. Bugünkü yazısı yine bildik klişeleri içeriyor. Karşı karşıya getirdiği saflar aslında biz biraz daha olgun bir toplum olsaydık, hiç oluşmayacaktı... Kendisi de gereksiz bir kutuplaşmaya katkıda bulunmuş oluyor...
Ben en başından başörtüsüne karşı değildim ama hiçbir zaman taraftarı olabileceğim bir olgu değil. Bu yüzden filozofça bir bakış açısı geliştirmeye çalıştım. Ama insan Türkiye de yaşayınca felsefenin bu ülke için ne kadar lüks kaçtığını anlıyor.( Biz evrimin başka bir aşamasındayız... Toplumca bence maymuna daha yakınız :-) Tabii maymunları aşağılamak istemiyorum. Engin Ceber e yapılanı maymunlar kendi aralarında yapmıyorlar doğada.)
Neden bu ülkede fikrimi değiştirdim? Bir kere zihin için, bilinç için Avrupa da yaşamak ile burda yaşamak arasında ciddi şekilde fark var. Kadın ve kadın vucudü asla aynı şeyler değiller orda ve burda. Kadın vucüdü hala!!! 'profan' değil bu ülkede. Evet, Türkçe bir kelime kullanmadım, çünkü aklımdan Türkçe bir kelime geçmiyor bu konuda. 'Profan' Almancada kutsal olanın tersi, 'dünyevi' olandır. Kadın hala 'dünyevi' değil bu ülkede. İnanılır gibi değil ama gerçek. Son yıllarda da daha kötüye gittiği bu gelişimin bir gerçek...
Bu çok uzun bir hikaye... ( devamı başka zaman)
2008-10-04
Bugün Che nin günü
Che benim kedimin ismi. Che Guevara dan aldı ismini. O bir türk sokak kedisi ama biz onu en başta devrimci kedi yapmayı planlıyorduk.:-) Şimdilerde nedense (?!) iyi besili bir burjuva oldu. :-) Ama bunun zaten böyle olacağı belli idi :-) Zaten en devrimci düşünceleri aslında burjuvalar geliştirmedi mi? (bkz. Marx)
Nietzsche açlık ve fakirliğin kötü felsefeye yol açacağını söylemedi mi? Neyse konuyu dağıtmayalım.
Bugün Dünya Hayvanlar Günü imiş. Cumhuriyet te okuduğum bir haber (bkz. aşağıdaki parentez) üzerine
(4 Ekim 2008 tarihli Cumhuriyet ten alıntı: Türk Veteriner Hekimleri Birliği İstanbul Veteriner Hekimler Odası, 4 Ekim Dünya Hayvanları Koruma Günü’nde, “364 gün yapmadığımız bu görevimizden dolayı bugün onlardan özür dileyelim’’ önerisinde bulundu ve hayvanların sesi oldu:
• Kuduz hastalığından bizleri koruyamayanlar, çözümü öldürmekte buluyorlar.
• İnsanlar tarafından aşırı yükleri taşımak zorunda bırakılıyoruz.
• Kuş gribi hastalığını önlemek adına, biz köy tavukları diri diri yakılıp gömülüyoruz,
• Orman yangınlarında; doğal yaşam ortamlarımız yok ediliyor.
• Haftada dokuz yarış ile biz atlar insanlar için yarıştırılmaya devam ediliyoruz.
• Biz tilki yavruları taşlanarak öldürülüyoruz,
• Bizim size olduğu kadar sizin de bizlere ihtiyacı var. Bu dünya hepimize yeter.)
yazıyorum bu yazıyı... Ayrıca dünkü Show haberin saçmalıkları içerisinde bir haber dikkatimi çekti; öldürülen yavru bir ayı vardı Kanada da... Koskoca Kanada bir yavru ayıyı besleyemiyor mu? Sinir oldum.
Batı da Türkiye bazen haklı olarak, bazen de haksız olarak hayvanlara kötü davranılan bir ülke olarak protesto ediliyor. Ama Kanada daki olay -eğer doğru ise- burda da protesto edilmeli...
Nietzsche açlık ve fakirliğin kötü felsefeye yol açacağını söylemedi mi? Neyse konuyu dağıtmayalım.
Bugün Dünya Hayvanlar Günü imiş. Cumhuriyet te okuduğum bir haber (bkz. aşağıdaki parentez) üzerine
(4 Ekim 2008 tarihli Cumhuriyet ten alıntı: Türk Veteriner Hekimleri Birliği İstanbul Veteriner Hekimler Odası, 4 Ekim Dünya Hayvanları Koruma Günü’nde, “364 gün yapmadığımız bu görevimizden dolayı bugün onlardan özür dileyelim’’ önerisinde bulundu ve hayvanların sesi oldu:
• Kuduz hastalığından bizleri koruyamayanlar, çözümü öldürmekte buluyorlar.
• İnsanlar tarafından aşırı yükleri taşımak zorunda bırakılıyoruz.
• Kuş gribi hastalığını önlemek adına, biz köy tavukları diri diri yakılıp gömülüyoruz,
• Orman yangınlarında; doğal yaşam ortamlarımız yok ediliyor.
• Haftada dokuz yarış ile biz atlar insanlar için yarıştırılmaya devam ediliyoruz.
• Biz tilki yavruları taşlanarak öldürülüyoruz,
• Bizim size olduğu kadar sizin de bizlere ihtiyacı var. Bu dünya hepimize yeter.)
yazıyorum bu yazıyı... Ayrıca dünkü Show haberin saçmalıkları içerisinde bir haber dikkatimi çekti; öldürülen yavru bir ayı vardı Kanada da... Koskoca Kanada bir yavru ayıyı besleyemiyor mu? Sinir oldum.
Batı da Türkiye bazen haklı olarak, bazen de haksız olarak hayvanlara kötü davranılan bir ülke olarak protesto ediliyor. Ama Kanada daki olay -eğer doğru ise- burda da protesto edilmeli...
2008-08-05
Bilince eziyet
Evet, bazı okuduğum yazıları bilincime yanlışlıkla girmiş olarak gördüğüm için, onları kusmam gerekiyor... Çetin Altan arada iyi cümleler yazsa da, sevdiğim bir yazar değil ve gereğinden fazla itibar gördüğünü düşünüyorum. 1 Ağustos taki yazısını okudum ve tabii saçma buldum. Mega saçmalamış.
Çetin Altan belli bir entellektüel tipi aynı zamanda. Avrupa da da bu tipten çok var. Kibirli bir mesafelilik olaylara karşı, kendine karşı aşırı bir sevgi...
'Benden sonra Nuh Tufanı' yaklaşımı... Bütün bunlar sadece onda değil, hayatta tekrar tekrar özellikle entellektüellerde gördüğüm vasıflar ve artık bıkmışım...
Bazı 'aydınların' en büyük hatası tarafsızlığa inanmaları ve zihinsel yaklaşımların kişieri 'duygusal hatalardan' uzak tutacağı sanrısını benimsemiş olmaları...
Sadede gelelim. Çetin Altan ın altta çizdiği tablo gerçekçi değil ve Türkiye şartlarında son derece kendini beğenmiş ve koket hatta sorumsuz bir yazı...
Istanbul un bir burjuvazisi var ki, çoğu gereksiz ve işlevsiz bir burjuva, Avrupa daki inanılmaz milli bazı burjuva katmanları ile karşılaştırıldığında...
Bunlar burjuva olmayı 'cool' olmakla karıştıryorlar... Biraz eyice bir yaşam, çevre yetiyor bu kişilere... Politik ufukları Türkiye nin iç gerçeklerini aşamıyor... Hala yurtdışına anlamsız bir şekilde tapıyorlar... Bazı yerler, kişiler ve orada olmak onlar için çok önemli... Bu sınıf da Osmanlı batarken türedi... Avrupa ya, Avrupalılığa anlamadan o kadar özendiler ki, hala dışardan bakıldığında gülünç bir grup olduklarını anlayamıyorlar... Çünkü kendilerine dışardan bakamıyorlar...
Mesela Orhan Pamuk da iyi bir örnek bu tip için. Adam Istanbul yazarı olmakla ünlendi, eline ilk para geçtiğinde Istanbul u terkedip New York da ev aldı. Böylesine ne derler bilmiyorum... 'Ben iyi bir aileden gelen fakir bir çocuğum.' dedi ve sanki gençlik yıllarında yapamadıklarının acısını çıkarmak istermiş gibi, parayı buldumu attı kendini dışarı... Bu bir utanç değil mi? Dışarıdan bakınca böyle gözükmüyor mu?
Murat Belge nin bir yazısı da beni sinir etmişti. Gereksiz aydın kategorisine ekliyoruz onu da, Çetin Altan gibi...
Hatta Viyana da ilk ve tek izlediğim konuşmasında bir cümlesi de beni rahatsız etmişti Braudel ile ilgili... Cümle doğru idi ama tavır doğru değildi. Belli ki Viyana lıların Türk düşmanı duygularının hızını kesmek istiyordu. Halbuki düşmanlık duygusallıktan kaynaklanır, stratejist düşmanlığı kullanır ama düşman veya dost değildir. Bu yüzden Türkiye nin de saçma, sapan dostluk veya düşmanlık politikaları izlemesi hata olur... 'Happy burjuva' veya 'küskün asker' seçenekleri yok aslında...
Türkiye hala bunu anlamıyor...
Aşağıda bütün bu gereksiz aydın kesimini aklıma getiren yazıyı veriyorum... Yazı ile ayrıca uğraşmak gerekir...
1 Ağustos 2008, Cuma
Neyse...
Türkiye’deki siyasal egemenlik kavgaları, bir bakıma da “psiko-sosyolojik” bir tümör...
“Kışla” parfümlü siyasal egemenlikle, “cami” parfümlü siyasal egemenlik tokuşması; durup dururken çıkmadı ortaya.
Olup bitenlere bilimsel bir büyüteçle bakıldığında görünen o ki; iskeletsiz ve bilinçsiz, amorf bir “sınıf” çatışması bu...
* * *
Osmanlı dönemindeki çağdaşlaşma girişimleri; Fransa’dan, hiçbir meslek eğitimi vermeyen “lise eğitimi” modelini de kopyalamaya kalkınca; değişik türden, sınıfsal bir kutuplaşmanın da tohumları atılmaya başlandı.
* * *
Fransa’daki “lise eğitimi” modeli, 1802’de Napoleon Bonaparte tarafından biçimlendirilmişti.
Daha çok toprak köleliğine dayalı eski ekonomik bir yapı; gitgide makinelerin üretimine dayalı el tezgâhlarıyla, fabrikaların ağırlığı altında kalıyordu.
* * *
Aristokrasinin dışındaki “yönetilen halk kesimi” içinden; makinelerle fabrikaların mülkiyetine sahip, yeni zenginler çıkmaya başlamıştı.
Ne var ki, yeni zenginler; bir hayli hırt, görgüsüz ve yontulmamıştılar.
* * *
Napoleon, makinelerin mülkiyetine sahip yeni zengin aile çocuklarının genel bir kültür donanımıyla, biraz daha törpülenip süzülmüş olarak yetişmeleri için gerçekleştirmişti, hiçbir meslek eğitimi vermeyen “lise eğitimi”ni.
* * *
Lise eğitiminden geçmişlerin, yaşam ve kazanç topoğrafyası belliydi; tezgâh ve fabrika patronluğu ile çevresindeki yönetim kadrosu.
Onların ayrıca bir meslek sahibi olmalarına gerek yoktu.
* * *
Sultan Abdülaziz döneminde, Fransa’daki “lise eğitimi” modeli, İstanbul’da da kopya edilmeye başlayınca...
Bir yığın “lise diplomalı” mesleksiz genç, gün günden pıtıraklaştı gitti.
Ve onların aileleri de, fabrika sahibi değildiler.
Lise diplomalı gençlerin, geçimlerini ve kazançlarını sağlayacak bir yerleri yoktu; üstelik meslekleri de yoktu.
* * *
Lise eğitimi, Hazine’den geçinmeli bürokratik kesimin dallanıp budaklanmasına yaradı.
Ve “mevki sahibi” her liseli, bir “kamu görevlisi” olmak yerine; “devlet”i temsil eden küçük bir padişah olmaya başladı “kul yığınları”na karşı.
* * *
Cumhuriyet döneminde de, Hazine’den geçinmeli “bürokratik kesim”; çağdaş bir burjuva görünümüne sokuldu.
Sonra da büyük bir yanılgıyla, taşradaki köylü ve kasabalıların da; lise eğitimine benzer bir eğitimden geçtikçe, burjuvalaşacakları sanıldı.
* * *
Her türlü ilkellikle, tutarsızlığın ve yamukluğun gerekçesi, hep aynı nedene bağlandı:
- Eğitim sorunu efendim.
* * *
Durumun sosyo-ekonomik bir tablosunu çıkarmak; yoksul yığınların acılarını, şiirleştirip romanlaştırarak dile getirmek de, ağır bir suç sayıldı.
* * *
1945’den sonra İsmet Paşa’nın, dış politikanın rotasını ABD’ye çevirmesi ve Washington’un da dayatmasıyla; “çok partili düzen” ile “karayolları seferberliği”ne geçilince...
Hiç beklenmedik bir kutuplaşma çıkmaya başladı ortaya:
“Kışla” parfümlü bürokratik siyasal egemenlikle; ona karşı tepki mayalanmasının koyulaştığı “cami” parfümlü köy-kasaba olgusunun egemenliği...
* * *
Anayasa Mahkemesi’nin AKP’yi kapatma kararı vermemesi ve sadece kendisine parmağını sallayarak bir uyarı ihtarında bulunması sonucu; ağız dalaşına dönüşmüş kutuplaşmalar, biraz mayna olur mu?
Ne diyelim, inşallah diyelim.
* * *
Bir de Ergenekon davası var...
Cadı tırnaklarının, örümcek ağlarına dönüştüğü izlenimini veren bir Ergenekon davası...
* * *
Bütün bunlar çok mu çağdaş, çok mu uygar, çok mu kaliteli tablolar?
“Onlar-biz” ayrımlarıyla, kendi kendine övünüp durmak ve tüm dünyaya posta koymak özlemleri; hangi sorunu ne kadar çözümledi?
* * *
Türkiye’nin kendi meslek ve uğraş alanlarında, evrensel bir değer olan kadroları çok cılız; eski ezberleri ve tabularla dogmaları ırgalamaya yetmiyor ağırlıkları.
Şeffaflık ise; hiçbir kesimde bir amaç, bir hedef, bilimsel bir pusula değil.
* * *
Oysa Türkiye’nin de, dışarıdan kimsenin karışmaması istenen “gizli bir iç sömürge” görünümünden kurtulması şart.
AB üyeliğinin koşullarını, yürekten benimsemek tek çare...
* * *
Gerçekte Türkiye, içeride kutuplaşır ve bir çalkantı dönemine doğru kayarken; 21. yüzyılın “ulus-devlet” modelinin aşıldığı, bir küreselleşme dönemiyle çatışıyor.
Bunun bedellerini de, ne yazık ki genç kuşaklar ödemeye aday görünüyor şimdilik; henüz farkında olmasalar bile...
* * *
Böyle gelmiş, böyle gider mi, diyorsunuz; biraz zor...
Çetin Altan belli bir entellektüel tipi aynı zamanda. Avrupa da da bu tipten çok var. Kibirli bir mesafelilik olaylara karşı, kendine karşı aşırı bir sevgi...
'Benden sonra Nuh Tufanı' yaklaşımı... Bütün bunlar sadece onda değil, hayatta tekrar tekrar özellikle entellektüellerde gördüğüm vasıflar ve artık bıkmışım...
Bazı 'aydınların' en büyük hatası tarafsızlığa inanmaları ve zihinsel yaklaşımların kişieri 'duygusal hatalardan' uzak tutacağı sanrısını benimsemiş olmaları...
Sadede gelelim. Çetin Altan ın altta çizdiği tablo gerçekçi değil ve Türkiye şartlarında son derece kendini beğenmiş ve koket hatta sorumsuz bir yazı...
Istanbul un bir burjuvazisi var ki, çoğu gereksiz ve işlevsiz bir burjuva, Avrupa daki inanılmaz milli bazı burjuva katmanları ile karşılaştırıldığında...
Bunlar burjuva olmayı 'cool' olmakla karıştıryorlar... Biraz eyice bir yaşam, çevre yetiyor bu kişilere... Politik ufukları Türkiye nin iç gerçeklerini aşamıyor... Hala yurtdışına anlamsız bir şekilde tapıyorlar... Bazı yerler, kişiler ve orada olmak onlar için çok önemli... Bu sınıf da Osmanlı batarken türedi... Avrupa ya, Avrupalılığa anlamadan o kadar özendiler ki, hala dışardan bakıldığında gülünç bir grup olduklarını anlayamıyorlar... Çünkü kendilerine dışardan bakamıyorlar...
Mesela Orhan Pamuk da iyi bir örnek bu tip için. Adam Istanbul yazarı olmakla ünlendi, eline ilk para geçtiğinde Istanbul u terkedip New York da ev aldı. Böylesine ne derler bilmiyorum... 'Ben iyi bir aileden gelen fakir bir çocuğum.' dedi ve sanki gençlik yıllarında yapamadıklarının acısını çıkarmak istermiş gibi, parayı buldumu attı kendini dışarı... Bu bir utanç değil mi? Dışarıdan bakınca böyle gözükmüyor mu?
Murat Belge nin bir yazısı da beni sinir etmişti. Gereksiz aydın kategorisine ekliyoruz onu da, Çetin Altan gibi...
Hatta Viyana da ilk ve tek izlediğim konuşmasında bir cümlesi de beni rahatsız etmişti Braudel ile ilgili... Cümle doğru idi ama tavır doğru değildi. Belli ki Viyana lıların Türk düşmanı duygularının hızını kesmek istiyordu. Halbuki düşmanlık duygusallıktan kaynaklanır, stratejist düşmanlığı kullanır ama düşman veya dost değildir. Bu yüzden Türkiye nin de saçma, sapan dostluk veya düşmanlık politikaları izlemesi hata olur... 'Happy burjuva' veya 'küskün asker' seçenekleri yok aslında...
Türkiye hala bunu anlamıyor...
Aşağıda bütün bu gereksiz aydın kesimini aklıma getiren yazıyı veriyorum... Yazı ile ayrıca uğraşmak gerekir...
1 Ağustos 2008, Cuma
Neyse...
Türkiye’deki siyasal egemenlik kavgaları, bir bakıma da “psiko-sosyolojik” bir tümör...
“Kışla” parfümlü siyasal egemenlikle, “cami” parfümlü siyasal egemenlik tokuşması; durup dururken çıkmadı ortaya.
Olup bitenlere bilimsel bir büyüteçle bakıldığında görünen o ki; iskeletsiz ve bilinçsiz, amorf bir “sınıf” çatışması bu...
* * *
Osmanlı dönemindeki çağdaşlaşma girişimleri; Fransa’dan, hiçbir meslek eğitimi vermeyen “lise eğitimi” modelini de kopyalamaya kalkınca; değişik türden, sınıfsal bir kutuplaşmanın da tohumları atılmaya başlandı.
* * *
Fransa’daki “lise eğitimi” modeli, 1802’de Napoleon Bonaparte tarafından biçimlendirilmişti.
Daha çok toprak köleliğine dayalı eski ekonomik bir yapı; gitgide makinelerin üretimine dayalı el tezgâhlarıyla, fabrikaların ağırlığı altında kalıyordu.
* * *
Aristokrasinin dışındaki “yönetilen halk kesimi” içinden; makinelerle fabrikaların mülkiyetine sahip, yeni zenginler çıkmaya başlamıştı.
Ne var ki, yeni zenginler; bir hayli hırt, görgüsüz ve yontulmamıştılar.
* * *
Napoleon, makinelerin mülkiyetine sahip yeni zengin aile çocuklarının genel bir kültür donanımıyla, biraz daha törpülenip süzülmüş olarak yetişmeleri için gerçekleştirmişti, hiçbir meslek eğitimi vermeyen “lise eğitimi”ni.
* * *
Lise eğitiminden geçmişlerin, yaşam ve kazanç topoğrafyası belliydi; tezgâh ve fabrika patronluğu ile çevresindeki yönetim kadrosu.
Onların ayrıca bir meslek sahibi olmalarına gerek yoktu.
* * *
Sultan Abdülaziz döneminde, Fransa’daki “lise eğitimi” modeli, İstanbul’da da kopya edilmeye başlayınca...
Bir yığın “lise diplomalı” mesleksiz genç, gün günden pıtıraklaştı gitti.
Ve onların aileleri de, fabrika sahibi değildiler.
Lise diplomalı gençlerin, geçimlerini ve kazançlarını sağlayacak bir yerleri yoktu; üstelik meslekleri de yoktu.
* * *
Lise eğitimi, Hazine’den geçinmeli bürokratik kesimin dallanıp budaklanmasına yaradı.
Ve “mevki sahibi” her liseli, bir “kamu görevlisi” olmak yerine; “devlet”i temsil eden küçük bir padişah olmaya başladı “kul yığınları”na karşı.
* * *
Cumhuriyet döneminde de, Hazine’den geçinmeli “bürokratik kesim”; çağdaş bir burjuva görünümüne sokuldu.
Sonra da büyük bir yanılgıyla, taşradaki köylü ve kasabalıların da; lise eğitimine benzer bir eğitimden geçtikçe, burjuvalaşacakları sanıldı.
* * *
Her türlü ilkellikle, tutarsızlığın ve yamukluğun gerekçesi, hep aynı nedene bağlandı:
- Eğitim sorunu efendim.
* * *
Durumun sosyo-ekonomik bir tablosunu çıkarmak; yoksul yığınların acılarını, şiirleştirip romanlaştırarak dile getirmek de, ağır bir suç sayıldı.
* * *
1945’den sonra İsmet Paşa’nın, dış politikanın rotasını ABD’ye çevirmesi ve Washington’un da dayatmasıyla; “çok partili düzen” ile “karayolları seferberliği”ne geçilince...
Hiç beklenmedik bir kutuplaşma çıkmaya başladı ortaya:
“Kışla” parfümlü bürokratik siyasal egemenlikle; ona karşı tepki mayalanmasının koyulaştığı “cami” parfümlü köy-kasaba olgusunun egemenliği...
* * *
Anayasa Mahkemesi’nin AKP’yi kapatma kararı vermemesi ve sadece kendisine parmağını sallayarak bir uyarı ihtarında bulunması sonucu; ağız dalaşına dönüşmüş kutuplaşmalar, biraz mayna olur mu?
Ne diyelim, inşallah diyelim.
* * *
Bir de Ergenekon davası var...
Cadı tırnaklarının, örümcek ağlarına dönüştüğü izlenimini veren bir Ergenekon davası...
* * *
Bütün bunlar çok mu çağdaş, çok mu uygar, çok mu kaliteli tablolar?
“Onlar-biz” ayrımlarıyla, kendi kendine övünüp durmak ve tüm dünyaya posta koymak özlemleri; hangi sorunu ne kadar çözümledi?
* * *
Türkiye’nin kendi meslek ve uğraş alanlarında, evrensel bir değer olan kadroları çok cılız; eski ezberleri ve tabularla dogmaları ırgalamaya yetmiyor ağırlıkları.
Şeffaflık ise; hiçbir kesimde bir amaç, bir hedef, bilimsel bir pusula değil.
* * *
Oysa Türkiye’nin de, dışarıdan kimsenin karışmaması istenen “gizli bir iç sömürge” görünümünden kurtulması şart.
AB üyeliğinin koşullarını, yürekten benimsemek tek çare...
* * *
Gerçekte Türkiye, içeride kutuplaşır ve bir çalkantı dönemine doğru kayarken; 21. yüzyılın “ulus-devlet” modelinin aşıldığı, bir küreselleşme dönemiyle çatışıyor.
Bunun bedellerini de, ne yazık ki genç kuşaklar ödemeye aday görünüyor şimdilik; henüz farkında olmasalar bile...
* * *
Böyle gelmiş, böyle gider mi, diyorsunuz; biraz zor...
2008-07-19
Ah Ah...
Bugün (19 Temmuz 2008) Kadıköy İskelesi nde toplanılıyor ve ben gidemiyorum. Buna üzülüyorum. Dün AKP nin halkın üstüne saldığı polis grev yapmak isteyen işçileri tartakladı. Çok büyük bir küstahlık tabii ki. İşin iyi tarafı son olaylar ile AKP nin demokrasiden ne kadar uzak olduğunun görülmesi oldu.
***
Dün 'art avrasya' televizyonunda az bir süre Nedim Gürsel ve Hulki Cevizoğlu nu gördüm. Nedim Gürsel siyasi bir yazar değil, öyküleri var, karşılaştırmalı edebiyat dalında bir araştırması var. Artı gazetelerde yazdığı yazılar daha çok kültür ile ilgili yazılar. En son kitabı da bir roman. Bu durumda iktidar analizleri konusunda ne kadar gerçekçi olabildiği konusunda ciddi şüphelerim var. Nedim Gürsel in kurnaz bir masumlukla sorduğu soruları ilk defa duymuyoruz. Nedim Gürsel 'Ben Paris te askerin medyada bu kadar ön planda olduğuna hiç şahit olmadım.' gibi birşeyler dedi. Bu o kadar klasik bir görüş iki Avrupa da, bunu ilk defa duymuyoruz. Son defa da olmayacak muhtemelen. Burdaki eleştiri açıktır; Batı tipi demokrasilerde asker Türkiye deki kadar ön planda değildir. Bunu zaten biliyoruz ama bunun sebepleri tarihsel farklı gelişim süreçlerinden kaynaklanıyor. Artı iki sistem asla karşılaştırılabilecek kadar 'kongruent' değil. Matematikte elma ile armudu toplayamazsınız... Bu da ona benzer. Bu iki sistem çok farklıdır ve farklı olmak zorundadır. Bunun altını çiziyorum. Orda asker tabii ki medyada ön planda değildir, çünkü askerin rolü en başından bellidir ve siyasiler ile aynı görevleri paylaşmaz. Yani orda aslında askerin dokunulmazlığı ve askerin işlevi hakkında Türkiye dekinden çok daha büyük bir mutabakat vardır. Medya tabii ki bilgilendirmekten çok yönlendirmek ve kafa dağıtmak içindir. Hele de 'liberal' denen medya. Bu zaten bilinen birşey. 'Siz üniversitede bunları okumadınız mı?' diyesim geldi...Hulki Cevizoğlu nun bir sorusu çok safça idi. Ama tabii bu arada bu saf soru Hulki Cevizoğlu nun ve onun gibilerin nasıl düşündüğünü ele vermiş oldu. Gerçekten otoritenin bireyin iyiliğini isteyeceği bir dünya düşlüyorlar belki... Belli ki Hulki Cevizoğlu ne medyanın, ne de politikanın ne kadar pis ortamlar olduğunun farkında değil. Daha az komplike, doğruluk ve dürüstlük üzerine kurulu formalist bir gerçeklik ihtiyacı var. Hiçbiri kötü değil. Hatta birçok görüşlerini destekliyorum ama iktidar analizleri konusunda çok safça bir tutum var ortada... Yani tabii ki medya halkı oyalamaya çalışacak 'güçlü' nün çıkarları için. Halkın bunu bilmesi lazım... Artı halk zaten karın doyurmaktan başka bir derdi olmayan cahil bir kitle olduğunda (bakınız Türk halkının çoğunluğu ve bence AKP seçmeninin çoğunluğu) bu 'liberal' lerin son derece işine gelen birşey... Burda ama kimse 'suçlu' değil. Bu şekilde düşünmek yanlış olur.
Programı baştan sona değil, kısa bir süre izledim ama bana o kadar çok şey tuhaf geldi ve bende o kadar çok serbest çağrışım zincirinin açılmasına sebep oldu ki...
***
Dün 'art avrasya' televizyonunda az bir süre Nedim Gürsel ve Hulki Cevizoğlu nu gördüm. Nedim Gürsel siyasi bir yazar değil, öyküleri var, karşılaştırmalı edebiyat dalında bir araştırması var. Artı gazetelerde yazdığı yazılar daha çok kültür ile ilgili yazılar. En son kitabı da bir roman. Bu durumda iktidar analizleri konusunda ne kadar gerçekçi olabildiği konusunda ciddi şüphelerim var. Nedim Gürsel in kurnaz bir masumlukla sorduğu soruları ilk defa duymuyoruz. Nedim Gürsel 'Ben Paris te askerin medyada bu kadar ön planda olduğuna hiç şahit olmadım.' gibi birşeyler dedi. Bu o kadar klasik bir görüş iki Avrupa da, bunu ilk defa duymuyoruz. Son defa da olmayacak muhtemelen. Burdaki eleştiri açıktır; Batı tipi demokrasilerde asker Türkiye deki kadar ön planda değildir. Bunu zaten biliyoruz ama bunun sebepleri tarihsel farklı gelişim süreçlerinden kaynaklanıyor. Artı iki sistem asla karşılaştırılabilecek kadar 'kongruent' değil. Matematikte elma ile armudu toplayamazsınız... Bu da ona benzer. Bu iki sistem çok farklıdır ve farklı olmak zorundadır. Bunun altını çiziyorum. Orda asker tabii ki medyada ön planda değildir, çünkü askerin rolü en başından bellidir ve siyasiler ile aynı görevleri paylaşmaz. Yani orda aslında askerin dokunulmazlığı ve askerin işlevi hakkında Türkiye dekinden çok daha büyük bir mutabakat vardır. Medya tabii ki bilgilendirmekten çok yönlendirmek ve kafa dağıtmak içindir. Hele de 'liberal' denen medya. Bu zaten bilinen birşey. 'Siz üniversitede bunları okumadınız mı?' diyesim geldi...Hulki Cevizoğlu nun bir sorusu çok safça idi. Ama tabii bu arada bu saf soru Hulki Cevizoğlu nun ve onun gibilerin nasıl düşündüğünü ele vermiş oldu. Gerçekten otoritenin bireyin iyiliğini isteyeceği bir dünya düşlüyorlar belki... Belli ki Hulki Cevizoğlu ne medyanın, ne de politikanın ne kadar pis ortamlar olduğunun farkında değil. Daha az komplike, doğruluk ve dürüstlük üzerine kurulu formalist bir gerçeklik ihtiyacı var. Hiçbiri kötü değil. Hatta birçok görüşlerini destekliyorum ama iktidar analizleri konusunda çok safça bir tutum var ortada... Yani tabii ki medya halkı oyalamaya çalışacak 'güçlü' nün çıkarları için. Halkın bunu bilmesi lazım... Artı halk zaten karın doyurmaktan başka bir derdi olmayan cahil bir kitle olduğunda (bakınız Türk halkının çoğunluğu ve bence AKP seçmeninin çoğunluğu) bu 'liberal' lerin son derece işine gelen birşey... Burda ama kimse 'suçlu' değil. Bu şekilde düşünmek yanlış olur.
Programı baştan sona değil, kısa bir süre izledim ama bana o kadar çok şey tuhaf geldi ve bende o kadar çok serbest çağrışım zincirinin açılmasına sebep oldu ki...
2008-07-13
Kafamı bulandıranlar
Aylardan Temmuz, hava çok sıcak. Medya bende genel olarak hazımsızlık yapıyor ve bazı şeyleri kusmam gerekiyor...
Betancourt
Betancourt Kolombiya da başbakanlığa adaylığını koymuşken FARC tarafından kaçırılan bir kadın politikacı. 6 yıl rehin tutulduktan sonra Amerikan ve İsrail istihbaratlarının işbirliği ile kurtuluyor. En azından El Pais de böyle yazıyordu. Bu iki istihbarat örgütü Kolombiya lıları yetiştiriyor ve örgütün içine sızmalarını sağlıyor. Uzun vadeli, sabır ve itina gerektiren bir plan. Kolombiya başkanı Uribe tabii ki 'biz' başardık diyecek, çünkü özel olarak yetiştirilenler Kolombiyalı.
Neyse, bu olayın özeti, bunlar beni pek ilgilendirmiyor. (Bu arada İsviçre gazetesi NZZ de de FARC ın rehineler için büyük paralar aldığı yazdı. Ben birinci versiyonu daha mantıklı buluyorum. Ama tabii bilmediğimiz kesin çok şey vardır.)
FARC da PKK gibi yasadışı uyuşturucu kaçakçılığından geçiniyor. Tecavüz, disiplinsizlik anlaşılan diz boyu. (Bu arada PKK nin tecavüzleri tabii ki Batı basınında yer almıyor. En son tecavüz de 14 yaşındaki bir kızın dövülerek, öldürüldükten sonra, sokağa atılması ile ortaya çıktı.) Bu iki örgüt de aslında yasadışılığın normal bir hale geldiği, medeniyetle ilgisi olmayan kurumlar... Yine de manasız bir sol romantizm ile bu örgütleri savunmaya çalışanlar var. Sol ve solculuk ile bence ilgileri yok, çünkü belli bir seviyeye gelebilmiş kurumlar değiller Şiddetten uzak duran bir sol yaratmak önemli.
***
Ağrı Dağ ında 3 Alman
Keh keh. Bu konu tabii beni güldürdü. Bence kaçırılan Almanların hoşuna gidiyordur, yaz ayında bir dağda, karların ve kürtlerin içinde olmak... En bayıldıkları şeyler bazı 'sol romantik' Almanların... Keh keh... Bu olay gerçekten biraz zevkli benim için. Serbest bırakıldıktan sonra bile 'Kürt halkının kurtuluş mücadelesinin bir enstrümanı olduğumuz için mutluyuz.' falan gibi şeyler bile saçmalayabilirler. Almanların bir kısmına rahat batıyor. Alışık değiller. Bazıları Antalya da lüks bir otelde olmaktan eminim rahatsız olur, onlar acı çekmekten hoşlanır ve 'zoru başarırlar.'
Bir tür acı çekme narsizmi.
Bu arada tabii T.C. nin her yeri kontrol altına alamadığı haydutların etrafta kol gezdiği de bu kaçırma ile su yüzüne çıktı. T.C. nin kendi dağlarında haydut istememe ve buna karşı savaşma hakkı vardır. Bundan daha doğal birşey olamaz. Normal şartlarda kim olursa olsun aklına esen yerde adam kaçıramaz ve alıkoyamaz. Bu Türk de olsa değişmez, kürt de olsa değişmez. Batı medyası bu olayı nerden haklı çıkarmaya çalışacak, merak ediyorum. Schaeuble Roj TV yi yasaklamış. Nasıl cesaret etmiş?!
Şimdi kimbilir Tr. de Almanların başına daha neler gelir?
***
Kürt kadınları ve töre cinayetleri
Almanlar olsa idi, mutlaka istatistik tutarlardı. Türkiye de töre cinayetlerinden ölen kadınların ne kadarı türk, ne kadarı kürt diye... Tabii böyle birşey var mı diyeceksiniz. Almanlar mutlaka bir kriter bulurlardı etnik ayrımcılık konusunda, malum uzmanlık alanları... Kürt kadın politikacıların (hadi erkekleri bırak) bir kere kendi toplumlarının içerisindeki kadına uygulanan haksız uygulamaları tematize ettiklerini hiç ama hiç görmedim. Bu sanki Türkiye nin derdi, onların derdi değil. Sağdan, soldan palazlanarak bir tane kadını öne çıkarırlar, o da Betancourt gibi bir saftoriktir, vitrin olur, senelerce boşu boşuna kullanılır ama ne politika da, ne de kadın haklarında bir ilerleme olur. Çünkü kökleri en ilkel şiddet kurallarında yatan bir aşiret toplumunda erkeğin sözü geçer... Öne vitrin olarak çıkarılan kadın aslında bu düzenin bir parçasıdır, eleştirmeni olamaz... Çünkü aslında kadını birey olarak tanımaktan çok uzak bu toplumlar... Leyla Zana ve Merve Akkavaklı nın bir arada mecliste görüntülerinin yayınlandığı bir program vardı. İkisinin de vitrin olması dikkatimi çekti. Yani ikisi de arkalarındaki son derece ataerkil toplumun politik amaçlarla vitrin olarak öne sürdüğü kadınlar. Yani ikisi de gerçekten kadın olmayı ve kadın haklarını savunmayı akıllarından bile geçirebilecek konumda değiller...
Betancourt
Betancourt Kolombiya da başbakanlığa adaylığını koymuşken FARC tarafından kaçırılan bir kadın politikacı. 6 yıl rehin tutulduktan sonra Amerikan ve İsrail istihbaratlarının işbirliği ile kurtuluyor. En azından El Pais de böyle yazıyordu. Bu iki istihbarat örgütü Kolombiya lıları yetiştiriyor ve örgütün içine sızmalarını sağlıyor. Uzun vadeli, sabır ve itina gerektiren bir plan. Kolombiya başkanı Uribe tabii ki 'biz' başardık diyecek, çünkü özel olarak yetiştirilenler Kolombiyalı.
Neyse, bu olayın özeti, bunlar beni pek ilgilendirmiyor. (Bu arada İsviçre gazetesi NZZ de de FARC ın rehineler için büyük paralar aldığı yazdı. Ben birinci versiyonu daha mantıklı buluyorum. Ama tabii bilmediğimiz kesin çok şey vardır.)
FARC da PKK gibi yasadışı uyuşturucu kaçakçılığından geçiniyor. Tecavüz, disiplinsizlik anlaşılan diz boyu. (Bu arada PKK nin tecavüzleri tabii ki Batı basınında yer almıyor. En son tecavüz de 14 yaşındaki bir kızın dövülerek, öldürüldükten sonra, sokağa atılması ile ortaya çıktı.) Bu iki örgüt de aslında yasadışılığın normal bir hale geldiği, medeniyetle ilgisi olmayan kurumlar... Yine de manasız bir sol romantizm ile bu örgütleri savunmaya çalışanlar var. Sol ve solculuk ile bence ilgileri yok, çünkü belli bir seviyeye gelebilmiş kurumlar değiller Şiddetten uzak duran bir sol yaratmak önemli.
***
Ağrı Dağ ında 3 Alman
Keh keh. Bu konu tabii beni güldürdü. Bence kaçırılan Almanların hoşuna gidiyordur, yaz ayında bir dağda, karların ve kürtlerin içinde olmak... En bayıldıkları şeyler bazı 'sol romantik' Almanların... Keh keh... Bu olay gerçekten biraz zevkli benim için. Serbest bırakıldıktan sonra bile 'Kürt halkının kurtuluş mücadelesinin bir enstrümanı olduğumuz için mutluyuz.' falan gibi şeyler bile saçmalayabilirler. Almanların bir kısmına rahat batıyor. Alışık değiller. Bazıları Antalya da lüks bir otelde olmaktan eminim rahatsız olur, onlar acı çekmekten hoşlanır ve 'zoru başarırlar.'
Bir tür acı çekme narsizmi.
Bu arada tabii T.C. nin her yeri kontrol altına alamadığı haydutların etrafta kol gezdiği de bu kaçırma ile su yüzüne çıktı. T.C. nin kendi dağlarında haydut istememe ve buna karşı savaşma hakkı vardır. Bundan daha doğal birşey olamaz. Normal şartlarda kim olursa olsun aklına esen yerde adam kaçıramaz ve alıkoyamaz. Bu Türk de olsa değişmez, kürt de olsa değişmez. Batı medyası bu olayı nerden haklı çıkarmaya çalışacak, merak ediyorum. Schaeuble Roj TV yi yasaklamış. Nasıl cesaret etmiş?!
Şimdi kimbilir Tr. de Almanların başına daha neler gelir?
***
Kürt kadınları ve töre cinayetleri
Almanlar olsa idi, mutlaka istatistik tutarlardı. Türkiye de töre cinayetlerinden ölen kadınların ne kadarı türk, ne kadarı kürt diye... Tabii böyle birşey var mı diyeceksiniz. Almanlar mutlaka bir kriter bulurlardı etnik ayrımcılık konusunda, malum uzmanlık alanları... Kürt kadın politikacıların (hadi erkekleri bırak) bir kere kendi toplumlarının içerisindeki kadına uygulanan haksız uygulamaları tematize ettiklerini hiç ama hiç görmedim. Bu sanki Türkiye nin derdi, onların derdi değil. Sağdan, soldan palazlanarak bir tane kadını öne çıkarırlar, o da Betancourt gibi bir saftoriktir, vitrin olur, senelerce boşu boşuna kullanılır ama ne politika da, ne de kadın haklarında bir ilerleme olur. Çünkü kökleri en ilkel şiddet kurallarında yatan bir aşiret toplumunda erkeğin sözü geçer... Öne vitrin olarak çıkarılan kadın aslında bu düzenin bir parçasıdır, eleştirmeni olamaz... Çünkü aslında kadını birey olarak tanımaktan çok uzak bu toplumlar... Leyla Zana ve Merve Akkavaklı nın bir arada mecliste görüntülerinin yayınlandığı bir program vardı. İkisinin de vitrin olması dikkatimi çekti. Yani ikisi de arkalarındaki son derece ataerkil toplumun politik amaçlarla vitrin olarak öne sürdüğü kadınlar. Yani ikisi de gerçekten kadın olmayı ve kadın haklarını savunmayı akıllarından bile geçirebilecek konumda değiller...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)